Dinçkaya, ErhanAltuğ, Çağrı2019-10-162019-10-162015https://hdl.handle.net/11454/8504İnsülinin kandaki seviyelerinin belirlenmesi klinik açıdan büyük önem taşımaktadır. Çünkü diyabet ve bazı durumlarda insülinomanın belirtecidir. Diabetes mellitus, tüm dünyada en sık rastlanan endokrin hastalıktır. Diabetes mellitus karbohidrat, protein ve yağ metabolizmalarında anormalliklerle ve bunlara eşlik eden klinik ve biyokimyasal bulgularla karakterize kronik bir rahatsızlıktır. İnsülin antikorları (IA) insülin tedavisi gören hastalarda sıklıkla görülür. Bu antikorlar hiperglisemi veya hipoglisemiye neden olmaz. Bu antikorlar neredeyse hiç insüline bağlanmazlar (düşük kapasite) eğer bağlanırsa asla ayrılmazlar (yüksek afinite). İkinci bahsedilen tipi insülin direncini tetikler fakat hipoglisemiye neden olmaz. Öte yandan, bilinen diğer bir hastalık olan insülin otoümmin sendromu (IAS) endojen insülin için organizma tarafından insülin antikoru üreterek hipoglisemiyi teşvik eder. Bu hastalığın ekzojen insülin almış kişilerde görüldüğü bilinmemektedir. Bu hastalıkta görünen antikorlar insülinden non-IAS antikorlarından daha zor ayrılır. Bu tezde, insülin ve insülin antikoru miktarının belirlenebilmesi için 2 farklı biyosensör geliştirildi. Bu amaçla insülin ve insülin antikoru gibi katalitik reaksiyon özelliği olmayan moleküllerin tayini için gelecek vaat eden Elektrokimyasal İmpedans Spektroskopisinden (EIS) yararlanıldı. Biyosensörler için ayrıntılı optimizasyon çalışmaları yapıldı. Optimizasyon çalışmalarından sonra biyosensörlerin karakterizasyon çalışmaları gerçekleştirildi.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessİnsülin, insülin antikoru, diyabet, insülin direnci, biyosensör, elektrokimyasal impedans spektroskopisi.Insulin, insulin antibodies, diabetes, insulin resistance, biosensor, electrochemical impedance spectroscopy.Doctoral Thesis