Endodontide kullanılan farklı biyomateryallerin radyopasitelerinin karşılaştırılması
Küçük Resim Yok
Tarih
2022
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Ege Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/closedAccess
Özet
Amaç: Çalışmamızın amacı farklı firmalar tarafından üretilen endodontik biyoseramiklerin radyopasitelerinin dijital radyografik görüntüler üzerinde karşılaştırılmasıdır. Yöntem: Test materyalleri üretici firmaların önerileri doğrultusunda hazırlandı. Örnekler arasında çap ve yükseklik standardizasyonunu sağlamak için beyaz derlin plastikten, 5 mm çapında 1 mm yüksekliğinde standart silindirik kalıplar üretilerek materyaller kalıpların içine yerleştirildi. Hidrolik kalsiyum silikat simanlar donma reaksiyonu tamamlanana kadar 370C de 48 saat inkübe edildi. Radyografik görüntüler fosfor plaklar (Digora Optime, KaVo Dental, Germany) kullanılarak Carestream CS2100 röntgen cihazı (Carestream Dental, Atlanta, GA) ile elde edildi. Obje-ışın kaynağı mesafesi 30 cm olacak şekilde ayarlandı ve fosfor plaklar 60 kVp, 7 mA'da 0.32 sn süre ile ışınlandı. Plaklar daha sonra Digora Optime tarayıcı (Soredex, Helsinki, Finland) ile tarandı ve elde edilen görüntüler Digora for Windows yazılımı ile 8-bitt TIFF dosyası şeklinde kaydedildi. Her test örneğinin, dentinin ve alüminyum step-wedge'in her basamağının ortalama gri değerleri (MGV) bir bilgisayar programının (Adobe Photoshop 23.3.1., Adobe System, San Jose, CA, ABD) histogram özelliği kullanılarak değerlendirildi. Her örneğin ortalama optik yoğunluk birimi (ODU) ile gri değeri (MGV) Excel yazılımı (Microsoft Excel 2019 MSO, New Mexico, USA) kullanılarak penetrometre üzerinden Al mm eşdeğerlerine dönüştürüldü. İstatistiksel analizler IBM SPSS Statistics 25, 0 (IBM SPSS Statistics for Windows, Version 25, 0. Armonk, NY. IBM Corp.) programı kullanılarak gerçekleştirildi. Bulgular: Çalışmamızda Biodentine grubunun radyopasitesi ortalama 4, 10±0, 28 mm Al (3, 60-4, 60 mm Al) olarak belirlendi. MM-MTA grubunun densitesi ortalama 7, 12±0, 66 mm Al (5, 80-8, 30 mm Al) şeklinde görüldü. Tehnodent Rootdent grubunun radyopasite değeri ortalama 6, 18±0, 45 mm Al (5, 30-6, 80 mm Al) olarak bulundu. MTA BioRep grubunun radyopasitesi ortalama 5, 11±0, 71 mm Al (4, 10-6, 20 mm Al) olarak belirlendi. MTA Angelus grubunun ortalama olarak 7, 71±0, 49 mm Al (6, 90-8, 40 mm Al) radyopasiteye sahip olduğu görüldü. ProRoot MTA grubunun densitesi ortalama 8, 09±0, 58 mm Al (6, 90-8, 90 mm Al) olarak bulundu. Bio MTA+ grubunun radyopasite değeri 8, 02±0, 37 mm Al (7, 30-8, 60 mm Al) olarak görüldü. Endoart MTA grubunun radyopasitesi 7, 31±0, 51 mm Al (6, 30-8, 00 mm Al) olarak belirlendi. Dentinin ortalama olarak 1, 89±0, 24 mm Al (1, 40-2, 20 mm Al) radyopasite değerine sahip olduğu bulundu. Biodentine materyalinin radyopasite ortalama değeri diğer tüm test materyallerinden istatistiksel olarak anlamlı düzeyde düşük olarak görüldü (p<0, 05). MM-MTA materyalinin radyopasite ortalama değeri ile MTA Angelus ve Endoart MTA materyalleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunamadı (p>0, 05), diğer materyallerle ise arasında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde farklı bulundu (p<0, 05). Tehnodent Rootdent materyalinin radyopasite ortalama değeri diğer tüm materyallerden istatistiksel olarak anlamlı düzeyde farklı görüldü (p<0, 05). MTA BioRep materyalinin radyopasite ortalama değeri diğer tüm materyallerden istatistiksel olarak anlamlı düzeyde farklı bulundu (p<0, 05). MTA Angelus materyalinin radyopasite ortalama değeri ile MM-MTA, ProRoot MTA, Bio MTA+ ve Endoart MTA materyalleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark görülmedi (p>0, 05); Biodentine, Tehnodent Rootdent, MTA BioRep ve dentin gruplarıyla arasında ise istatistiksel olarak anlamlı düzeyde farklılık görüldü (p<0, 05). ProRoot MTA materyalinin radyopasite ortalama değeri ile MTA Angelus, Bio MTA+ ve Endoart MTA materyalleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunamadı (p>0, 05); Biodentine, MM-MTA, Tehnodent Rootdent, MTA BioRep ve dentin arasında ise istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulundu (p<0, 05). Bio MTA+ materyalinin radyopasite ortalama değeri ile MTA Angelus ve ProRoot MTA materyalleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunamadı (p>0, 05); Biodentine, MM-MTA, Tehnodent Rootdent, MTA BioRep, Endoart MTA ve dentinden istatistiksel olarak anlamlı düzeyde farklı bulundu (p<0, 05). Endoart MTA materyalinin radyopasite ortalama değeri ile MM-MTA, MTA Angelus ve ProRoot MTA materyalleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark görülmedi (p>0, 05); Biodentine, Tehnodent Rootdent, MTA BioRep, Bio MTA+ ve dentin gruplarıyla ise istatistiksel olarak anlamlı düzeyde farklı bulundu (p<0, 05). Bütün materyallerin radyopasite değerleri istatistiksel olarak anlamlı şekilde dentin dokusundan daha yüksekti (p<0, 05). Sonuç: Çalışmaya dahil edilen tüm materyaller ISO standardına uygun bir radyopasite sergilerken kendi içlerinde farklı radyopasite değerleri göstermiştir. Materyaller arasında ProRoot MTA 8, 09±0, 58 mm Al ile en yüksek radyopasite değerine sahipken, Biodentine 4, 10±0, 28 mm Al ile en düşük radyopasite değerini gösterdi. Tüm materyaller dentin dokusundan daha yüksek radyopasite gösterdi.;Endodontik biyomateryal; dijital radyografi; radyopasite; stepwedge; MTA; Biodentine.;Endodontic biomaterial; digital radiography; radiopacity; stepwedge; MTA; Biodentine.
Açıklama
Diş Hekimliği Fakültesi, Endodonti A.B.D. Araştırma Projesi
Araştırma Projesi elektronik ortamda bulunmaktadır.
Araştırma Projesi elektronik ortamda bulunmaktadır.
