Konvansiyonel ve dijital setup yapım tekniklerinin 3 boyutlu olarak karşılaştırılması
Küçük Resim Yok
Tarih
2020
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Ege Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
AMAÇ : Ortodontik setup, tedavinin planlanmasını ve sonuçlarının öngörülmesini sağlayan bir yeniden yapılandırma işlemidir. Laboratuar ortamında hekim ya da laboratuar görevlisi tarafından uygulanan konvansiyonel setup ve bilgisayar ortamında yazılım aracılığıyla elde edilen dijital setup olarak 2 farklı teknikle uygulanır. Bu çalışmanın amacı tedavi öncesinde uygulanan her iki setup yöntemini 2 boyutlu lineer ölçümler düzeyinde karşılaştırmak ve 3 boyutlu hacimsel olarak çakıştırarak aralarındaki farkı değerlendirmektir. MATERYAL - METOD : Çalışmamızda ortodontik tedavi ihtiyacı bulunan 30 vaka ele alınarak başlangıç verileri toplandı. Ağız içi tarayıcı cihaz (Trios3 Cart™ , 3Shape, Denmark) ile elde edilen dijital başlangıç modelleri tarandı. Dijital model üzerinde ortodontik planlama yazılımı (Ortho Analyzer™, 3Shape, Denmark) kullanılarak dijital setup elde edildi. Alçı model üzerinde ilgili prosedürler uygulanarak ve tedavi planlamasına sadık kalınarak konvansiyonel setup oluşturuldu. Kovansiyonel setup yine aynı tarayıcı cihaz kullanılarak bilgisayar ortamına aktarıldı. Dijital ortamda depolanmış olan 2 tip setup modellerde 2 boyutlu ölçümler yapıldı. 3 boyutlu inspeksiyon programı (Geomagic Qualify 2013; 3D Systems, Rock Hill, SC, USA) kullanılarak çakıştırıldı ve değerlendirildi. Yöntemler arasındaki ölçüm farklılıkları ve çakışma miktarları istatistiksel olarak değerlendirildi. BULGULAR : Dijital setup modelleri ile konvansiyonel setup modellerindeki çakışma miktarları ve 2 boyutlu ölçüm değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde uyum görülmüştür. P<0.005 olarak kabul edildi. SONUÇ : Dijital setup yöntemi, konvansiyonel setup yöntemi düzeyinde efektif ve güvenilirdir. Dijital setup yöntemi ile konvansiyonel setup elde edilirken karşılaşılan alçıda madde kaybı, daha uzun uygulama süresi ve fiziksel yer işgal etmesi gibi sorunların önüne geçilebilinir ve yöntem pratik şekilde uygulanabilmesi sayesinde klinik akış içerisinde ortodontik tedavinin planlanmasında yardımcı rol üstlenebilir. Dijital setup uygulanırken proksimal ve oklüzal kontaklarda çarpışma olasılığı nedeniyle, dijital modellerden elde edilen setuplara bağlı olarak proksimal ve oklüzal kontaklarda hassas ayarlamalar gerektirmektedir. Bununla birlikte, dijital setup tekniğinin güvenilirliğini değerlendirmek ve ortodontik planlamanın daha da iyileştirilmesine olanak tanıyan diş hareketine diş eti tepkisini tahmin etmek için algoritmalar geliştirmek için daha fazla çalışma yapılması gerektiği kanısındayız. Anahtar Kelimeler: Ortodontik setup, Ortodontik model, Ağız içi tarayıcı, Ortodonti Analiz Programı
AIM: Orthodontic setup is a restructuring process that allows to planning the orthodontic treatment and predicting the results. It is applied with 2 different techniques. Conventional setup applied by the physician in the laboratory environment and digital setup obtained by the software in the computer environment. The aim of this study is evaluate the difference between two setup methods in 2 and 3 dimensional way. MATERIAL & METHOD: In our study, initial data were collected by handling 30 cases with orthodontic treatment needs. Digital setup was obtained by using orthodontic planning software (Ortho Analyzer ™, 3Shape, Denmark) on the digital model using by with the intraoral scanner device (Trios3 Cart ™, 3Shape, Denmark). Conventional setup was created by applying the relevant procedures on the dental cast. The conventional setup was transferred to the software by using the same scanner device. Two different digitalized data were superpose with using of the software. Conflict differences between the methods were evaluated. RESULTS: We found a statistically significant overlap between the digital setup method and the conventional setup method. A statistically significant correlation was observed between the amount of 2-dimensional measurement values in digital setup models and conventional setup models and (p<0.005). CONCLUSION : The digital setup method is effective and reliable as the conventional setup method. While obtaining conventional setup, problems such as loss of substance in the plaster, longer application time and occupation of physical space can be avoided. With the digital setup method can be applied more practical way, and it can play an auxiliary role in the planning of orthodontic treatment in the clinical flow. Due to the possibility of collision in proximal and occlusal contacts while applying digital setup, precise adjustments are required in proximal and occlusal contacts depending on the setup obtained from digital models. However, we believe that more work needs to be done to evaluate the reliability of the digital setup technique and develop algorithms to predict gingival response to tooth movement, which allows further improvement of orthodontic planning. Keywords: Orthodontic setup, Intraoral scanner, Orthodontic model, Orthodontic Software
AIM: Orthodontic setup is a restructuring process that allows to planning the orthodontic treatment and predicting the results. It is applied with 2 different techniques. Conventional setup applied by the physician in the laboratory environment and digital setup obtained by the software in the computer environment. The aim of this study is evaluate the difference between two setup methods in 2 and 3 dimensional way. MATERIAL & METHOD: In our study, initial data were collected by handling 30 cases with orthodontic treatment needs. Digital setup was obtained by using orthodontic planning software (Ortho Analyzer ™, 3Shape, Denmark) on the digital model using by with the intraoral scanner device (Trios3 Cart ™, 3Shape, Denmark). Conventional setup was created by applying the relevant procedures on the dental cast. The conventional setup was transferred to the software by using the same scanner device. Two different digitalized data were superpose with using of the software. Conflict differences between the methods were evaluated. RESULTS: We found a statistically significant overlap between the digital setup method and the conventional setup method. A statistically significant correlation was observed between the amount of 2-dimensional measurement values in digital setup models and conventional setup models and (p<0.005). CONCLUSION : The digital setup method is effective and reliable as the conventional setup method. While obtaining conventional setup, problems such as loss of substance in the plaster, longer application time and occupation of physical space can be avoided. With the digital setup method can be applied more practical way, and it can play an auxiliary role in the planning of orthodontic treatment in the clinical flow. Due to the possibility of collision in proximal and occlusal contacts while applying digital setup, precise adjustments are required in proximal and occlusal contacts depending on the setup obtained from digital models. However, we believe that more work needs to be done to evaluate the reliability of the digital setup technique and develop algorithms to predict gingival response to tooth movement, which allows further improvement of orthodontic planning. Keywords: Orthodontic setup, Intraoral scanner, Orthodontic model, Orthodontic Software
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Diş Hekimliği, Dentistry, Ağız, Mouth, Ağız mukozası, Mouth mucosa, Ortodonti, Orthodontics, Tarayıcılar, Scanners, Üç boyutlu modeller, Three dimensional models
