Menemen uygulama çiftliği topraklarında laboratuvar koşulları altında uygulanan polivinilalkol (PVA) ve poliakrilamid'in (PAM) su erezyonu ve kaymak tabakası dirençleri üzerine etkileri

Bu araştırmada Menemen Uygulama Çiftliğinde yer alan 12 adet toprak familyasından toprak örnekleri alınmıştır. 30x45x15 cm boyutlu erozyon parsellerine 8 mm?den elenmiş toprak örnekleri yerleştirilmiş ve farklı oranlarda (0, 1 ve 5 g/l; 90 ml/parsel) polivinilalkol (PVA) ve poliakrilamid (PAM) püskürtülmüştür. Erozyon parselleri 1 gece 4 adet infrared lambaya sahip (250 Watt/ampul) bir platform altında bekletilmiştir. Daha sonra 1 saat sürede 65 mm/saat yoğunlukta yapay yağış uygulanmıştır. Yağıştan sonra parseller tekrar platform altında en az 24 saat süre bekletilmiş, kaymak tabakası oluştuktan sonra kaymak dirençleri el penetrometresi ile ölçülmüş (EL 516-030) ve yeniden aynı yoğunluk ve sürede yapay yağış uygulanmıştır. Yağış uygulamalarından sonra elde edilen yüzey akış ve toprak kayıpları hesaplanmıştır. Araştırma sonuçlarına göre; PVA uygulamaları yüzey akışları % 5 (r = -0.329*), toprak kayıplarını ise % 1 (r = -0.473**) önem seviyesinde doğrusal ve negatif etkilerken; PAM uygulamaları ise 1 ci ve 2 ci yağışlarda yüzey akışları sırasıyla % 5 (r = -0.410* ve r = -0.331*), toprak kayıplarını ise % 1 (r = -0.549** ve r = -0.473**) önem seviyelerinde doğrusal ve negatif etkilemiştir. Ancak her iki polimer de (PVA ve PAM) kaymak tabakası dirençlerini tanığa göre genellikle azaltmakla birlikte istatistik açıdan etkili olmamıştır. Ayrıca polimer uygulamaları ile yüzey akışlar, toprak kayıpları ve kaymak tabakası dirençleri arasında önemli ve çoklu doğrusal ilişkiler bulunmuştur.;Runoff, Soil loss, Crust, Rain simulator, Soil stabilizers.;Yüzey akış, Toprak kaybı, Kaymak tabakası, Yapay yağmurlayıcı, Toprak Stabilizerleri.