Sanatın sonu mu? çağdaş sanatta özerklik kaybı ve eleştirellik problemi üzerine bir inceleme

Yükleniyor...
Küçük Resim

Tarih

2016

Dergi Başlığı

Dergi ISSN

Cilt Başlığı

Yayıncı

Ege üniversitesi, Sosyal Bilimleri Enstitüsü

Erişim Hakkı

info:eu-repo/semantics/openAccess

Özet

1980'lerin başından beri, sanat üzerine düşünürken kullandığımız kategorilerde önemli bir değişim yaşanıyor. Bu değişimin sebebi, çağdaş eserlerin, geleneksel sanat eserlerine göre ciddi farklar göstermesidir. Çağdaş eserler, elimizdeki tanımlar ve kuramlar ile açıklanamamaktadır. Bu yüzden sanat dünyasında sanatın sonunun geldiğine dair çeşitli tezler ortaya atılmaktadır. Bu tezlerin Hegelci bir yaklaşıma dayandırılan bazıları, sanatın sonu iddiası ile sanat ile tarihin yollarının artık ayrıldığını ve sanatın artık post-tarihsel bir karaktere büründüğünü savunmaktadır. Sanatın sonuna dair diğer tezlerde ise geçmişe, sanat çağının "yüksek sanat" eserlerine duyulan özlem, sanat eserinin biricikliğini, sahihliğini kaybetmesinden duyulan korkuyla karışarak son kırk yılın eserlerini toptan bir reddedişe dönüşmektedir. Tezimizde bu iki grubun savlarını incelemek üzere, Arthur Danto'nun ve Donald Kuspit'in sanatın sonu tezlerini irdeledik. Tezimizde 19. yüzyıldan itibaren sanatın izlediği süreç ve bu süreçte gelinen noktada yaşanan krizin yol açtığı sanatın sonu düşüncesini değerlendirdik. Bu bağlamda Modern, Avangard ve Çağdaş Sanat'ı inceleyerek sanatta yol açtıkları geri dönüşü olmayan değişikliklerinin nasıl bir krize yol açtığını belirledik. Böylece, saptadığımız bu krizden kaynaklanan sanatın sonu düşüncesini incelemeyi amaçladık.
Since the beginning of 1980s, an important change in the categories by which we think about art has been taking place. The reason of this change is that the contemporary art works show significant differences from traditional art works. Contemporary works cannot be explained with available definitions and theories of art. Therefore, in the art world, several theses about the end of art have been brought up. Some of these theses with a Hegelian approach claim that the end of art means that art and history's ways are branching and art has a post -historical character now. In the other end of the art theses, longing for "high art works" of art age combined with the fear of missing authenticity and uniqueness of contemporary art works thus it becomes a total denial of contemporary art. In our dissertation, we scrutinized Arthur Danto's and Donald Kuspit's theses as exemplary. In our dissertation, we evaluated the process of art from 19th century until our time and the crisis that it created that caused the thoughts of end of art. In this context, we analyzed Modern, Avantgarde and Contemporary art and determined how the irremediable changes caused this crisis in art. Our aim is to defend that the end of art claim which was raised from this crisis is not a valid thesis.

Açıklama

Anahtar Kelimeler

Kaynak

WoS Q Değeri

Scopus Q Değeri

Cilt

Sayı

Künye