Salihli ve Ahmetli yöresinde tarım ilaç kullanımının ekonomisi
Küçük Resim Yok
Tarih
1997
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Ege Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/closedAccess
Özet
Türkiye'de, özellikle Ege ve Akdeniz Bölgelerinde tarımsal mücadelenin geniş ölçüde tarımsal mücadele ilacı kullanımına bağlı olarak yapıldığı ve tarımsal mücadele ilacı kullanımının önemli bir çevre sorunu olduğu vurgulanmaktadır. Ege bölgesinde, Salihli ve Ahmetli yöresinde de tarımsal mücadelenin önemli bir bölümünün tarım ilacı kullanımına bağlı olarak yapıldığı belirlenmiştir. Bölgedeki üreticilerin tarımsal mücadele konusunda en fazla sıklıklı bilgi aldıkları kaynak, Tarım ve Köy İşleri Bakanlığı (İlçe Tarım Müdürlükleri ve/veya Köy Grubu Tarım Teknisyenleri) ile tarımsal mücadele ilacı satıcılarıdır. Söz konusu iki kaynak da, üreticilere tarımsal mücadelede takvime bağlı ve düzenli ilaç kullanımı önermektedir. Üreticilere çevre ile dost alternatif mücadele teknikleri konusunda, erken uyarı uygulamaları dışında fazla bilgi verilmediği gözlenmiştir. Araştırma yöresinde anket yapılan üreticilerin çekirdeksiz kuru üzüm üretiminde mildiyö ve salkım güvesi, sebze üretiminde kırmızı örümcek, pamuk üretiminde yaprak biti, tütün üretiminde ise yaprak biti ve thrips mücadelesinde Tarım ve Köy İşleri Bakanlığı tarafından önerilen ilaçlama dozunun üzerinde tarımsal mücadele ilacı kullandıkları belirlenmiştir. Yörede ekiliş alanı bakımından en fazla payı alan çekirdeksiz kuru üzüm üretiminde, Tarım ve Köy İşleri Bakanlı tarafından önerilen ilaçlama sayısı bakımından da Tarım ve Köy İşleri Bakanlığının önerileri ile uyumlu davrandıklarını söylemek güçtür. Araştırma kapsamında gerçekleştirilen ankette, tarımsal üretim ve çevre ilişkilerinin üreticiler tarafından nasıl algılandığını ölçmek amacı ile de bazı sorular sorulmuştur. Üreticilerin önemli bir yüzdesi, tarımsal mücadele ilacı kullanımının çevreye zarar verdiğini düşündüğünü ifade etmiştir. Ancak tarımsal mücadele ile ilgili mevcut politika uygulamaları ve yayım faaliyetlerinin doğal bir sonucu olarak, üreticilerin en yaygın tarımsal mücadele aracı olarak tarım ilacı kullanımının seçtiği düşünülmektedir.Araştırmada, mevcut tarımsal gelirden en az düzeyde özveride bulunmak koşulu ile tarımsal mücadele ilacı kullanımının önerilen düzeylere çekilmesini amaçlayan bir planlama modeli geliştirilmiştir. Bu amaçla, bölgenin ürün deseni belirlenmiştir. Mevcut kaynak düzeylerine göre oluşturulan doğrusal programlama modeli ile bölge için optimum üretim deseni elde edilmiş ve üreticinin %10 luk bir yanılgı ile en yüksek gelir düzeyine ulaşabileceği belirlenmiştir. Daha sonra, mevcut gelir belirlenmiştir. Mevcut kaynak düzeylerine göre oluşturulan doğrusal programlama modeli ile bölge için optimum üretim deseni elde edilmiş ve üreticinin %10 luk bir yanılgı ile en yüksek gelir düzeyine ulaşabileceği belirlenmiştir. Daha sonra, mevcut gelir düzeyini koruyan, ancak tarım ilacı kullanımı önerilen doz düzeyine çekmeyi hedefleyen iki ayrı Çaka modeli geliştirilmiştir. İlk Çaka modeli, mevcut gelir düzeyinin korunmasını ve önerilerden fazla miktarlarda kullanılan 10 kimyasal ilacı önerilen düzeyi çekmeyi hedefleyen bir modeldir. Bu model ile ulaşılmak istenen mevcut gelir düzeyinden yaklaşık %4 düzeyinde bir özveride bulunulması, gerektiği ortaya konmuştur. İkinci Çaka modeli, ilk çaka modelinin hedeflerine ek olarak, düşük fiyatlı tarım ilacının satın alınması ile ifade edilen bir başka hedefi de içermektedir. İkinci modele göre, mevcut gelir düzeyinden %1 sapma gösteren bir ürün deseni elde edilmiştir. Sonuç olarak, araştırma yöresinde tarım ilacı kullanımının çevreye zarar vermeyecek şekilde yapılmasını özendirici politikaların uygulanmasının gerekliği olduğu düşünülmektedir. Bir yandan çevre ile dost alternatif tarımsal mücadele tekniklerinin üreticiye benimsetilmesine, diğer yandan da fazladan ilaç kullanımının önerilen düzeylere çekilmesinin özendirilmesine çalışılmasının gerekli olduğu sonucuna varılmıştır.
Açıklama
Araştırma Projesi -- Ege Üniversitesi, 1997
