Düşük enerjilerle implante edilmiş ISO 5832-2 Grade-4 titanyum numunelerinde osteoblast ve fibroblast hücre tutunmasının in vitro ortamlarda incelenmesi

Kimyasal-fiziksel özellikleri ve göstermiş olduğu yüksek biyouyumluluk özellikleri nedeniyle titanyum, implant materyali olarak en fazla kullanılan biyomalzemedir. Fakat, günümüzde zirkonyum metalinin, zirkonyum oksit, alüminyum oksit, hidroksiapatit gibi biyoseramiklerin ya doğrudan ya da titanyum gibi biyouyumlu malzemeler üzerine kaplama veya lazerle uygulanan çeşitli stabilizasyon işlemleri neticesinde kullanımları, titanyum malzemesine alternatif olarak sunulmaktadır. Literatürde bu farklı tipteki malzemeler üzerinde fibroblast ve osteoblast hücre tutunumları incelenmektedir. Ülkemizde de yurt dışından ithal edilen estetik ve prostetik tedavilerde kullanılan zirkonyum ve zirkonyum oksit kaplanmış, doku dostu, aşınma ve korozyona karşı yüksek dirençli olarak bilinen birçok ürün kullanılmaktadır. Bu çalışmanın amacı, kaplamalara göre üstün özellikleri sahip ve son yılların en önemli yüzey teknolojilerinden biri olan MEVVA İyon İmplantasyon teknolojisini kullanarak iyon implantasyonu yapılmış yüzeylerin osteoblast ve fibroblast hücre tutunmalarına etkisini incelemektir. Bu amaç doğrultusunda, iyon implantasyonu yapılacak malzeme olarak diş hekimliğinde en çok kullanılan titanyum malzemesi seçilmiştir. İmplantasyonu yapılacak element olarak %100 doku uyumlu olarak bilinen zirkonyum kullanılmıştır. Bu çalışmada, “ISO 5832-2 Grade 4” titanyum numuneler üzerinde osteoblast ve fibroblast hücre tutunumları in vitro ortamda yüzey pürüzlülüğü ve iyon implantasyonu yüzey modifikasyonu açısından karşılaştırmalı olarak incelemeye tabi tutulmuştur. Testler Ege Üniversitesi, Mühendislik Fakültesi, Biyomühendislik Bölümü Hayvan Doku Kültürü Laboratuarı’nda gerçekleştirilmiştir. Bu tez çalışması sonucunda biyouyumluluğu zaten kanıtlanmış olan “ISO 5832-2 Grade 4” titanyum malzemeye zirkonyum iyon implantasyonu yapıldığı durumda in vitro fibroblast ve osteoblast hücre tutunmalarında artış gözlenmiştir. Ayrıca bu çalışma ile fibroblast ve osteoblast hücrelerinin pürüzlü yüzeylerde daha iyi tutunma gösterdikleri bir kez daha kanıtlanmıştır.