Cerrahi yoğun bakım hemşirelerinde psikolojik dayanıklılık, algılanan stres ve tükenmişlik arasındaki ilişkinin incelenmesi

Amaç: Bu araştırma cerrahi yoğun bakım hemşirelerinde psikolojik dayanıklılık, algılanan stres ve tükenmişlik arasındaki ilişkinin incelenmesi amacıyla yapıldı. Yöntem: Tanımlayıcı tipte olan araştırma Haziran-Aralık 2020 tarihleri arasında İzmir ilinde dört farklı hastanenin üçüncü basamak cerrahi yoğun bakım ünitelerinde yürütüldü. Araştırmanın örneklemini araştırmanın yürütüldüğü yoğun bakım ünitelerinde çalışan, deneyimi en az 6 ay olan 167 hemşire oluşturdu. Veriler Birey Tanılama Formu, Psikolojik Dayanıklılık Ölçeği, Algılanan Stres Ölçeği ve Tükenmişlik Ölçeği aracılığı ile toplandı. Araştırmaya başlamadan önce etik kurul ve araştırmanın yapılacağı kurumlardan izinler alındı. Verilerin analizi için varyans analizi, Student's t-testi, Mann–Whitney U testi, Kruskal Wallis ve korelasyon analizleri kullanıldı. Bulgular: Araştırma sonucunda yoğun bakım hemşirelerinin ortalama 30.14±5.70 yaşında olduğu, yoğun bakım ünitesinde ortalama 5,04±4,23 yıl çalıştığı, aylık ortama 8,14±2,04 nöbet tuttuğu ve hemşirelerin %28,1'inin gelirlerinin giderlerinden az olduğu bulundu. Yoğun bakım hemşirelerinin psikolojik dayanıklılık ölçeği puan ortalamasının 57.20±8.55, algılanan stres ölçeği puan ortalamasının 27.67±6.93 ve tükenmişlik ölçeği puan ortalamasının 3.44±1.04 olduğu bulundu. Bu araştırmada psikolojik dayanıklılık ve algılanan stres (r=-0.526, p:0,000), psikolojik dayanıklılık ve tükenmişlik (r=-0.557, p:0,000), algılanan stres ve tükenmişlik (r=0.723, p:0,000) arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki bulundu. Sonuç: Bu araştırmada yoğun bakım hemşirelerinin psikolojik dayanıklılık ve algılanan stres seviyelerinin orta düzeyde, tükenmişlik seviyelerinin tehlike sinyalinde olduğu bulundu. Araştırmaya göre yoğun bakım hemşirelerinde psikolojik dayanıklılık düzeyi arttıkça algılanan stres ve tükenmişlik düzeyinin azaldığı, tükenmişlik düzeyi arttıkça algılanan stres düzeyinin arttığı görüldü.

Purpose: This study sought to examine the correlation between psychological resilience, perceived stress and burnout in surgical intensive care nurses Method: We carried out the descriptive study in tertiary surgical intensive care units in four different hospitals in İzmir province between June and December 2020. The sample of the study comprised 167 nurses who work in the intensive care units where the study was conducted, have an experience of at least six months. We collected the data via an individual identification form, the Psychological Resilience Scale, Perceived Stress Scale and Burnout Scale. Prior to starting the study we received permissions from the ethical committee and institutions where the study would be conducted. Data was anlayzed by using variance analysis, Student’s t-test, Mann-Whitney U test, Kruskal Wallis and correlation analysis. Results: As a result of the study the mean age of the intensive care nurses was 30.14±5.70 years, the mean duration of working in the intensive care unit was 5.04±4.23 years, the mean duration of being on call monthly was 8.14±2.04 hours and 28.1% of the nurses had income less than expense. The mean Psychological Resilience Scale score of the intensive care nurses was 57.20±8.55, the mean Perceived Stress Scale score was 27.67±6.93 and the mean Burnout Scale score was 3.44±1.04. In the study there was a statistically significant correlation between psychological resilience and perceived stress (r=-0.526, p:0.000), psychological resilience and burnout (r=-0.557, p:0.000), perceived stress and burnout (r=0.723, p:0.000). Conclusion: In the study the intensive care nurses had a medium level of psychological resilience and perceived stress and a dangerous level of burnout. According to the study as psychological resilience level of the intensive care nurses increased, perceived stress and burnout level decreased and as burnout level increased, perceived stress level increased.