Türkiye'de üniversite eğitimi almakta olan Türkmenistan'lı erkek öğrencilerinin ebeveyn ve eş kabul-reddi ve psikolojik uyum açısından incelenmesi
Küçük Resim Yok
Tarih
2005
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Ege Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/closedAccess
Özet
ÖZET Ebeveyn Kabul-Red Kuramı (EKAR Kuramı) üzerine temellendirilmiş olan bu çalışmada Türkiye'de üniversite öğrenimini sürdürmekte olan erkek Türkmen öğrencilerinde ebeveyn kabul-reddi, genel psikolojik uyum ve eş kabul-reddi araştırılmıştır. Türkmen örneklemi yaşları 16 ile 27 arasında değişen 132 erkek üniversite öğrencisinden oluşmuş, bu örneklem grubundan elde edilen veriler 121 erkek Türk öğrencisinden oluşan bir grupla karşılaştırılmıştır. Araştırma bulgularına göre, Türkmen deneklerin çocuklukta anne-babalan ve yetişkinlikte ise eş veya sevgilileri tarafından oldukça yüksek düzeyde kabul gördüklerini ve psikolojik uyum açısından oldukça iyi bir uyuma sahip olduklarım ortaya koymuştur. Türk üniversite öğrencilerinin algılanan ebeveyn ve eş kabul-reddi açısından Türkmen deneklere benzedikleri belirlenmiştir. Algılanmış ebeveyn kabul-reddinin EKAR Kuramının beklentileri doğrultusunda Türkmen deneklerde oldukça yüksek bir düzeyde yetişkinlikteki psikolojik uyum ve eş kabul-reddi ile ilişkili olduğu bulunmuştur. Ebeveyn kabul-reddi, Türk örnekleminde de anlamlı düzeyde ebeveyn kabul-reddi algısı ile ilişkili bulunmuştur. Ancak, Türk örnekleminde eş kabul-reddi anne kabul-reddi ile anlamlı düzeyde ilişkili bulunurken, baba kabul-reddi ile ilişkili bulunmamıştır. Son olarak, babaların hem Türkmen hem de Türk örneklemlerinde çocuklarının yetişkinlik dönemindeki psikolojik uyumları üzerinde güçlü bir etkisinin olduğu görülmüş; dolayısıyla, baba kabul-reddinin de anne kabul-reddi kadar önemli olduğu düşünülmüştür
ABSTRACT Drawing from parental acceptance-rejection theory (PARTheory), the present study investigated perceived parental acceptance-rejection, psychological adaptation and perceived partner acceptance-rejection in a sample of Turkmen university students studying in Turkey. Turkmen sample consisted of 132 male students aged 16-27 and was compared with a sample of 121 male Turkish university students. Results of the study revealed that Turkmen respondents were highly accepted by their parents in childhood and by their partners in adulthood and were psychologically well adapted. Turkish respondents were similar to Turkmen students in terms of perceived parental and partner acceptance-rejection and psychological adaptation. Perceived parental acceptance-rejection was found to be highly related to both psychological adaptation in adulthood and to partner acceptance-rejection in Turkmen respondents, providing support for PARTheory. In the Turkish sample, perceived parental acceptance-rejection was also significantly related to psychological adaptation in adulthood. However, in the Turkish group, perceived partner acceptance-rejection was related to maternal but not paternal acceptance-rejection. Finally, fathers appeared to have a strong influence on adulthood psychological adaptation of their children in both Turkmen and Turkish samples, suggesting that paternal acceptance-rejection should be viewed as important as maternal acceptance-rejection.
ABSTRACT Drawing from parental acceptance-rejection theory (PARTheory), the present study investigated perceived parental acceptance-rejection, psychological adaptation and perceived partner acceptance-rejection in a sample of Turkmen university students studying in Turkey. Turkmen sample consisted of 132 male students aged 16-27 and was compared with a sample of 121 male Turkish university students. Results of the study revealed that Turkmen respondents were highly accepted by their parents in childhood and by their partners in adulthood and were psychologically well adapted. Turkish respondents were similar to Turkmen students in terms of perceived parental and partner acceptance-rejection and psychological adaptation. Perceived parental acceptance-rejection was found to be highly related to both psychological adaptation in adulthood and to partner acceptance-rejection in Turkmen respondents, providing support for PARTheory. In the Turkish sample, perceived parental acceptance-rejection was also significantly related to psychological adaptation in adulthood. However, in the Turkish group, perceived partner acceptance-rejection was related to maternal but not paternal acceptance-rejection. Finally, fathers appeared to have a strong influence on adulthood psychological adaptation of their children in both Turkmen and Turkish samples, suggesting that paternal acceptance-rejection should be viewed as important as maternal acceptance-rejection.
Açıklama
Bu tezin, veri tabanı üzerinden yayınlanma izni bulunmamaktadır. Yayınlanma izni olmayan tezlerin basılı kopyalarına Üniversite kütüphaneniz aracılığıyla (TÜBESS üzerinden) erişebilirsiniz.
Anahtar Kelimeler
Psikoloji, Psychology
