Türkiye denizlerinde ağ kafeslerde balık yetiştiriciliği teknolojisi üzerine araştırmalar
Yükleniyor...
Tarih
2004
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Ege Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Çalışmada Türkiye denizlerinde ağ kafeslerde çipura (Sparus aurata L. 1758), levrek (Dicentrarchus labrax (L.)) ve alabalık (Oncorhnchus mykiss W.1792) yetiştiriciliği yapan ve yıllık üretimi 100 ton ve üzeri olan işletmeler, bulundukları üretim alanı özellikleri, kullandıkları ağ kafes sisteminin özellikleri ve tercih ettikleri üretim faaliyeti özelikleri ana başlıkları altında bir çok kriter açısından incelenmiştir. Ele alınan balık çiftliklerinin üretimlerinin toplamı 18611 tondur ve bu üretimin yaklaşık % 90ʼı Muğla ve İzmir kıyılarında bulunan 40 işletmede gerçekleştirilmektedir. Alabalık yetiştiriciliği en yoğun Ordu kıyılarında yapılırken, İzmirʼin levrek üretimi çipura üretimiminin 2 katı kadardır. Muğla kıyılarında incelenen işletmeler ise toplam üretim miktarının % 60ʼını gerçekleştirmektedirler. Ayrıca çipura ve levrek üretim miktarları birbirine çok yakındır. Çalışmanın yapıldığı dönemde (Temmuz 2002 Şubat 2003) incelenen balık çiftliği başına düşen ortalama üretim 380 ton/yıl olarak hesaplanmıştır. Ağ kafes sistemleri genellikle 21-30 m su derinliğine sahip sularda kurulmuştur ve zemin yapısı çoğunlukla kumdur. 31 tür balık doğadan beslenmek ve/veya korunmak amacı ile balık çiftliklerine gelmektedirler. Tüm bölgelerde en yaygın bulunan kafes tipi 5x5 ebatlarında kare ahşap iken, Orta ve Kuzey Ege Bölgesiʼnde bu tip kafesi 12 m çaplı PE kafesler, Güney Ege ve Batı Akdeniz Bölgesiʼnde de yaklaşık çapları 8 m olan ahşap sekizgen kafesler kullanılmaktadır. İşletmelerin önemli bir çoğunluğu kafes ağlarının düğümsüz olmasını tercih etmektedir. Kafeslerinin toplam hacmi en yüksek olan işletmede bu değer 191213 m3ʼdür. Orta ve Kuzey Ege Bölgesi sonuçlarına regresyon analizi yapılmış ve işletmelerin toplam üretim miktarı ile kullandıkları kafeslerin hacmi arasında doğrusal bir ilişki bulunmuştur (R2=0.78). Güney Ege ve Batı Akdeniz Bölgesi içinde aynı durum geçerlidir ve R2= 0.97 olarak bulunmuştur. Balık çiftliklerinde karşılaşılan sorunlar dışarıdan ve sistemden kaynaklananlar olarak iki başlık altında toplanmıştır. En çok kayba sebep olan potansiyel zararlılar fok (Monachus monachus), deniz kaplumbağası (Caretta caretta) ve balık hastalıklarıdır. Sonuç olarak, bu çalışmada Türkiye kıyılarında faaliyet gösteren 49 balık çiftliği incelenerek, mevcut durumları ayrıntılı olarak ortaya konulmaya çalışılmıştır.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Ağ kafes sistemi, balık yetiştiriciliği, çipura, levrek, alabalık, Net cage system, fish culture, gilthead sea bream, sea bass, rainbow trout, Su Ürünleri Yetiştiricilik A.B.D.
