Kalp yetmezliği hastalarında atriyal dissenkroni varlığının erken ve geç dönemde morbidite ve mortalite üzerine etkisinin değerlendirilmesi
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2012
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Ege Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Giriş: Kalp yetmezliğinde (KY) atriyum fonksiyonları göreceli olarak baskılanmıştır. Biz bu çalışmada, KY olan hastalarda doku doppler ekokardiyografi ile atriyal elektromekanik gecikmeyi (AEMG) değerlendirmenin yanısıra, bu grup hastalarda erken (ilk 1 ay) ve geç (6.ay) dönem takipleri sonunda AEMG'nin fonksiyonel sınıfta, morbidite ve mortalite ile ilişkili olup olmadığını araştırdık. Gereç ve yöntem: Değerlendirme esnasında sinüs ritminde olan 63 KY'li (44 erkek, 19 kadın; ortalama yaşı +-SD: 43.9 +- 11) olgunun New York kalp cemiyeti (NYHA) fonksiyonel sınıfları kayıt edildi ve 12 derivasyonlu elektrokardiyogramları (EKG) çekildi. Transtorasik ekokardiyografi ile sol ventrikül (SolV) sistolik, diyastolik fonksiyonları ve sol atriyum (SA) boyutları kayıtları alındı. Elektrokardiyogramdaki P dalgasının başlangıcından DDG'deki geç diyastolik sinyalin zirvesine kadar geçen süre mitral (mitral PA'), septal (septal PA') ve triküspit (triküspit PA') anülüsleri için ayrı ayrı ölçüldü. Atriyumlar arası elektromekanik ileti gecikmesi mitral PA' ve triküspit PA' arasındaki fark olarak tanımlandı. Atriyum içi elektromekanik ileti gecikmesi ise septal PA' ve triküspit PA' arasındaki fark olarak tanımlandı. KY grubunun verileri yaş ve cinsiyet olarak eşleştirilmiş 65 bireyden oluşan kontrol grubu (37 erkek, 28 kadın; ortalama yaşı +-SD: 43.9 +- 11) ile karşılaştırıldı. Bulgular: Atriyumlar arası ve atriyum içi elektromekanik gecikme süreleri KY grubunda kontrol grubuna göre belirgin artmış olarak saptandı. Bu değerler için eşik (cut off) değeri belirlenmiş oldu. Bu değer intra-AEMG için 117.5, inter-AEMG için 127.5 olarak belirlendi. Uzamış AEMG'si olan hastalarda hem erken hem geç dönemde morbidite daha fazla görüldü; fakat istatistiksel olarak anlamlı değildi. Bununla beraber uzamış AEMG'si olan hastalarda geç dönemde mortalite görülme oranı anlamlı olarak daha fazla idi (p: 0.025). KY grubu fonksiyonel sınıflarına göre iki gruba ayrıldı. Grup 1 fonksiyonel sınıf I ve II olan 51 olgu tarafından, grup 2 ise fonksiyonel sınıf III ve IV olan 12 hastadan oluşturuldu. 6 aylık takip sonunda hem intra-AEMG süresi hem de inter-AEMG süresi uzamış olanlarda fonksiyonel sınıfta istatistiksel olarak anlamlı artış saptandı (sırasıyla; p: 0.012 vs. p: 0.031). Sonuçlar: KY hastalarında diyastolik disfonksiyonun ileri evrelerinde SolV dolum basınçları arttıkça SA ardyükündeki artış SA'nın miyopatik sürece ilerlemesine neden olmaktadır. Atriyal elektromekanik ileti gecikme sürelerinin KY hastalarında belirgin şekilde artmış olması atriyal miyopati varlığı ile ilişkili olabilir. Kontrol grubuna kıyasla KY olan hastalarda intra ve interatriyal elektomekanik gecikme süreleri daha uzun ölçüldü ve herbiri için eşik değeri belirlendi (sırasıyla 117.5 vs. 127.5). NYHA fonksiyonel sınıfı I, II olan hastalara kıyasla fonksiyonel sınıfı III, IV olan hastalarda AEMG süreleri daha uzun ölçüldü.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Kalp yetmezliği, Atriyal elektromekanik gecikme, Fonksiyonel sınıf, Mortalite., Heart failure, Atrial electromechanical conduction delays, Mortality, functional capacities., Kardiyoloji A.B.D.
