Duane retraksiyon sendromlu olgularda CHN 1 gen mutasyonlarının araştırılması

Duane retraksiyon sendromu, konjenital kraniyel disinervasyon sendromu, CHN 1 gen mutasyonu;Duane sendrome, congenital cranial dysinnervation disorder, CHN 1 gene mutation;Izole Duane Retraksiyon Sendromu tanısı almış olgularda CHN1 (Chimerin 1) gen mutasyonlarının araştırılması ve mutasyon bulunan hastalarda klinik ile ilişkisi değerlendirilerek genotip-fenotip korelasyonu olup olmadığının ortaya konulması GEREÇ-YÖNTEM: Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Göz Hastalıkları ABD Şaşdık polikliniğine başvuran Duane Retraksiyon Sendromu (DRS) tanısı almış ve ailesel DRS düşündürtmek üzere eşlik eden sistemik hastalık, bilateralite veya birincil derecede yakınlarında okulomotor patoloji bulunan 30 olgu çalışmaya alınmıştır. Tüm olgulara tam oftalmolojik muayene yapılmış, hastaların onam formlarının alınmasını takiben EDTA'11 tüpe kanları alınmış ve Tıbbi Genetik Bölümünde genetik analizleri yapılmıştır. Mutasyon saptanan olgular, klinik olarak genotip-fenotip korelasyonu varlığı açısından değerlendirilmiştir. BULGULAR: Genetik incelemesi yapılan 30 olgunun 15'i kadın 15'i erkek olup ortalama yaş 11.8+ 10.4 (2-45 arası) yıl idi. Sekiz olguda bilateral tutulum, 22 olguda ise tek taraflı DRS mevcuttu. Ek olarak 16 hastada birinci derece yakınlarında oküler hareket bozukluğu, 11 hastada ise eşlik eden başka bir konjenital hastalık öyküsü bulunmaktaydı. Genetik analiz sonucu hastalarda CHN1 geninde iki farklı mutasyon saptandı. İlk mutasyon p.E313K (c.937G>A) olup literatürde daha önce bildirilmişti. İkinci saptanan mutasyon ise literatürde ilk defa tanımlanmış olup p.N224S (c.671G>A) mutasyonu idi. SONUÇ: Ailesel olma ihtimali yüksek olan 30 DRS'li bireyde yapılan genetik incelemede 2 vakada CHN1 gen mutasyonu saptanmış olup mutasyonlu hastalardan birinin babasında da hastalık kliniği mevcut olmasa da aynı mutasyon gösterilmiştir. Bu durum DRS'deki genetik heterojeniteyi destekler nitelikte olup bu mutasyonların oküler motor yolakların gelişimindeki katkısı ve fenotipe etkisi açısından ileriki klinik çalışmalara yol göstericidir.