Bloating - distansiyonlu hastalarda kor bölgesi kaslarına yönelik self manuel yaklaşımların ve egzersizin kısa dönem etkisinin incelenmesi
Küçük Resim Yok
Tarih
2024
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Ege Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Çalışmanın amacı: Karın Gerginliği ve Şişkinliği (KGŞ) olan hastalarda kor bölgesi kaslarına yönelik self manuel yaklaşımların ve egzersizin semptomlara olan kısa dönem etkisini saptamaktır. Yöntem: Çift kör randomize kontrollü çalışmada dahil etme kriterlerini karşılayan 12 KGŞ'li katılımcı ile tamamlandı. Katılımcılar diyaframa yönelik fizyoterapi uygulamaları (n=6) ve kor kaslarına yönelik fizyoterapi uygulamaları (n=6) olmak üzere iki gruba randomize edilip 4 haftalık tedavi uygulandı. Her iki grup tedavi öncesi ve sonrasında abdominal palpasyon, ağrı değerlendirmesi, Karın gerginliği ve şişkinliği (KGŞ) hissi ölçeği, Gastrointestinal Semptom Derecelendirme Ölçeği (GSDÖ), yüzeysel Elektromiyografi (EMG), Yüksek Rezolüsyonlu Anorektal Manometre (YRAM), Balon Atım Testi (BAT), Kolon Transit Zamanı (KTZ) ve Ultrasonografi (USG) yöntemleri ile değerlendirildiler. Analizlerde Mann-Whitney U testi, Ki-kare analizi ve Wilcoxon İşaretli Sıralar testi kullanıldı. Tüm analizlerde p<0.05 değeri istatistiksel olarak önemli kabul edildi. Bulgular: Kor kaslarına yönelik fizyoterapi uygulamaları KGŞ'ye ait tüm semptomları azaltabilir iken batma semptomlarını diyafram grubundan daha fazla oranda azaltmaktadır (p<0,05). Diyaframa yönelik uygulanan fizyoterapi yaklaşımları toplam GSDÖ skorlarında, hazımsızlık ve konstipasyon GSDÖ alt boyut skorlarında daha etkili iken, kor grubundaki yaklaşımlar yalnızca hazımsızlık üzerinde olumlu etkilere sahip olduğu saptandı (p<0,05). Kor grubunda YRAM urge hacim değerleri diyafram grubuna göre daha fazla azalabilir (p<0,05). Kor uygulamaları istirahat sırasında interkostal mesafe ve anorektal açı USG değerlerinin artmasına yol açabilir. Kor eğitimi puborektal kası gevşeterek anorektal açıyı arttırabilir (p<0,05). Sonuç: KGŞ'ye sahip hastalarda fizyoterapi uygulamaları semptomları ve kor bölgesindeki ağrılı bölge sayısını azaltabilmektedir. Fizyoterapi teknikleri sadece diyaframa yönelik değil tüm kor bölgesi kaslarını içermesi gerekebilir. Yüksek Rezolüsyonlu Anorektal Manometre (YRAM), Balon Atım Testi (BAT), Kolon Transit Zamanı (KTZ) üzerine tekniklerin etkilerinin görülebilmesi için daha uzun süreli fizyoterapi uygulamaları yapılması gerekmektedir.
Purpose: To determine the short-term effects of exercise and self-manual approaches on symptoms in patients with Abdominal Bloating and Distension (ABD). Method: A double-blind randomized controlled trial was completed with 12 participants with abdominal bloating and distension (ABD) who met the inclusion criteria. Participants were randomized into two groups: physiotherapy interventions targeting the diaphragm (n=6) and physiotherapy interventions targeting core muscles (n=6), and received a 4-week treatment. Both groups were assessed before and after treatment using abdominal palpation, pain assessment, the Abdominal Bloating and Distension (ABD) sensation scale, the Gastrointestinal Symptom Rating Scale (GSRS), surface Electromyography (EMG), High-Resolution Anorectal Manometry (HRAM), Balloon Expulsion Test (BET), Colon Transit Time (CTT), and Ultrasonography (USG). Mann-Whitney U test, Chi-square analysis, and Wilcoxon Signed-Rank test were used in the analyses. In all analyses, a p-value of p<0.05 was considered statistically significant. Results: While physiotherapy interventions targeting core muscles may reduce all symptoms of ABD, they reduce stinging symptoms more effectively than those targeting the diaphragm (p<0.05). Physiotherapy approaches targeting the diaphragm were more effective in total GSRS scores, as well as in the indigestion and constipation subscale scores of the GSRS, whereas approaches in the core group were found to have positive effects only on indigestion (p<0.05). The urge volume values in HRAM may decrease more in the core group compared to the diaphragm group (p<0.05). Core interventions may lead to an increase in the intercostal distance and anorectal angle USG values during rest. Core training may increase the anorectal angle by relaxing the puborectalis muscle (p<0.05). Conclusion: İn patients with ABD, physiotherapy interventions can reduce symptoms and the number of painful areas in the core region. Physiotherapy techniques may need to target not only the diaphragm but also all core muscles. Longer-duration physiotherapy interventions are required to observe the effects of these techniques on High-Resolution Anorectal Manometry (HRAM), Balloon Expulsion Test (BET), and Colon Transit Time (CTT).
Purpose: To determine the short-term effects of exercise and self-manual approaches on symptoms in patients with Abdominal Bloating and Distension (ABD). Method: A double-blind randomized controlled trial was completed with 12 participants with abdominal bloating and distension (ABD) who met the inclusion criteria. Participants were randomized into two groups: physiotherapy interventions targeting the diaphragm (n=6) and physiotherapy interventions targeting core muscles (n=6), and received a 4-week treatment. Both groups were assessed before and after treatment using abdominal palpation, pain assessment, the Abdominal Bloating and Distension (ABD) sensation scale, the Gastrointestinal Symptom Rating Scale (GSRS), surface Electromyography (EMG), High-Resolution Anorectal Manometry (HRAM), Balloon Expulsion Test (BET), Colon Transit Time (CTT), and Ultrasonography (USG). Mann-Whitney U test, Chi-square analysis, and Wilcoxon Signed-Rank test were used in the analyses. In all analyses, a p-value of p<0.05 was considered statistically significant. Results: While physiotherapy interventions targeting core muscles may reduce all symptoms of ABD, they reduce stinging symptoms more effectively than those targeting the diaphragm (p<0.05). Physiotherapy approaches targeting the diaphragm were more effective in total GSRS scores, as well as in the indigestion and constipation subscale scores of the GSRS, whereas approaches in the core group were found to have positive effects only on indigestion (p<0.05). The urge volume values in HRAM may decrease more in the core group compared to the diaphragm group (p<0.05). Core interventions may lead to an increase in the intercostal distance and anorectal angle USG values during rest. Core training may increase the anorectal angle by relaxing the puborectalis muscle (p<0.05). Conclusion: İn patients with ABD, physiotherapy interventions can reduce symptoms and the number of painful areas in the core region. Physiotherapy techniques may need to target not only the diaphragm but also all core muscles. Longer-duration physiotherapy interventions are required to observe the effects of these techniques on High-Resolution Anorectal Manometry (HRAM), Balloon Expulsion Test (BET), and Colon Transit Time (CTT).
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Fizyoterapi ve Rehabilitasyon, Physiotherapy and Rehabilitation
