Tarımsal bilgi ve teknoloji akış (enformasyon) sisteminin yapısal özellikleri, sorunları, çözüm önerileri üzerinde bir araştırma:

Bilgi ve teknoloji, tarımsal gelişmeyi hızlandıran en önemli araç olarak kabul edilmektedir. Bu çalışmada, bilgi ve teknolojinin üretilmesinden, kullanımına kadar geçen ve kısaca bilgi sistemi olarak anılan süreç, bağcılık üretim dalı itibarı ile incelenmiştir. Bu amaçla, Manisa İli'nde çekirdeksiz üzüm üretiminin %85'inş karşılayan altı ilçede araştırma yürütülmüştür. Bilgi sisteminin başlıca grupları olan araştırmacı, yayımcı ve çiftçilerle görüşülmüştür. ( Toplam 223 kişi ). Anket yardımı ile toplanan veriler; bazı parametrik ve parametrik olmayan testler, likert ölçeği, teknoloji benimseme düzeyi gibi yöntemler kullanılarak analiz edilmiş ve yorumlanmıştır. Toplam veriler; grupların bazı sosyo-ekonomik özellikleri, bilgi kaynakları, birbiri ile iletişim düzeyi ve yöntemleri, yeniliklerin çiftçiler tarafından benimsenmeme nedenleri, sorunlar ve beklentiler şeklinde özetlenebilir. Bazı sosyo-ekonomik özellikler, konu öncelikleri, çiftçi sorunlarının belirlenmesinde kullanılan yöntemler, işbirliği ve iletişim teknikleri bakımından gruplar arasında kimi farklılıklar saptanmıştır. Araştırma bölgesindeki teknoloji transferinde, yukarından aşağıya doğru akışın, devlet politikalarının ve araştırmanın baskın olduğu saptanmıştır. Bu nedenle genelde, yerel bilgi ve öncelikler, kimi zaman göz ardı edilebilmektedir. Mevcut merkezi yapıda durumun böyle devam edeceği düşünülmektedir. Ayrıca, teknolojinin üretilmesi ve yayılması sırasında ekonomik problemlerle sıkça karşılaşılmaktadır. Zira, bölgede düzenli ve yeterli bir finansman kaynağı henüz oluşturulmamıştır ve çalışmalar merkezden gelen kaynaklara bağlı olarak yürütülmektedir. Bölgede çiftçilerin sisteme aktif katılımının söz konusu olmadığı belirlenmiştir. Potansiyel olarak önemli görülen çiftçi örgütleri de, henüz istenen düzeyde sistemdeki yerini alamadığı söylenebilir. Kamu yayın örgütündeki ekonomik yetersizlikler ve çiftçilerin eğitim düzeyinin düşüklüğü, enformasyon hattından yeterince yararlanılmasına engel olmaktadır. Yayın örgütünün çiftçilere sunduğu önerilerin benimsenme düzeyi düşüktür. Çiftçilerin yıllardır en önemli sorunları olan, bitki koruma ve üzüm kurutma ile ilgili konular yaygın şekilde hala çözüm beklemektedir. Yukarıda belirtilen sorunların çözüme ve sistemin daha etkin duruma getirilmesi için; araştırma ve yayım çalışmalarına çiftçilerin finansal ve düşünsel katılımının sağlanması, köy düzeyinde çalışan yayımcıları motive edici ekonomik önlemlerin alınması gereklidir. Çiftçi ve sektördeki diğer grupların katılımıyla yerel danışma komitelerinin oluşturulması, çalışmaların uyumu ve sistemin sürekliliği için zorunlu görülmektedir.