Renal transplant alıcılarında polyomavirüs enfeksiyonu
| dc.contributor.advisor | Zeytinoğlu, Ayşın | |
| dc.contributor.author | Çağlı, Roza | |
| dc.date.accessioned | 2024-08-19T19:51:29Z | |
| dc.date.available | 2024-08-19T19:51:29Z | |
| dc.date.issued | 2005 | |
| dc.department | Ege Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Mikrobiyoloji ve Klinik Mikrobiyoloji Ana Bilim Dalı | en_US |
| dc.description | Bu tezin, veri tabanı üzerinden yayınlanma izni bulunmamaktadır. Yayınlanma izni olmayan tezlerin basılı kopyalarına Üniversite kütüphaneniz aracılığıyla (TÜBESS üzerinden) erişebilirsiniz. | en_US |
| dc.description.abstract | ÖZET Ege ÜniversitesiTıp Fakültesi Organ Nakli Merkezinde renal transplantasyon alıcısı 21 hastaya ait transplantasyon sonrası 0., 3. ve ö.aylarda alman plazma ve idrar örneğinde polyomavirüs DNA "FRET" analizi ile "real-time" PCR yöntemi ile araştırılmıştır. Polyomavirüs DNA' sı kantitatif saptanmış ve DNA pozitif örneklerin erime eğrisi analizi ile BKV ve JCV ayrımları yapılmıştır. Bu hasta grubuna ait üç plazma izlem örneğinde herhangibir olumluluk saptanmamıştır. İdrar örneklerinde ise O.ayda (n:17) BKV üç örnekte ve JCV 10 örnekte pozitif, 3. ayda (n:18) BKV beş örnekte ve JCV dokuz örnekte, 6. ayda (n:18) BKV dört örnekte ve JCV sekiz örnekte pozitif bulunmuştur. Klinik olarak polyomavirüsa ait bir yakınması olmayan, laboratuvar olarak nefropati düşündürecek üre/kreatinin yüksekliği gözlenmeyen bu 21 hastanın izleminde polyomavirüs viremisinin saptanmaması klinik ve laboratuvar bulguları ile uyumludur. Böbreklerde latent olarak kaldığı bilinen bu iki virüs bazı olgularda, 0.,3. ve 6. aylarda idrarda saptanmıştır. BKV 0.,3. ve 6. aylarda sırası ile % 17.6, % 27.8 ve % 22.2, JCV ise % 58.8, % 50 ve %38.8 pozitif bulunmuştur. Posttranplantasyon dönemde 3. ve 6. aylarda izlenen virüri oranlarının ortalaması BKV için % 25 ve JCV için %44.4 bulunmuştur. Renal transplantasyon alıcılarında latent olarak bulunan virüsün immunsupresyonla reaktivasyonu bu grup hastada üretral stenoz, hemorajik sistit ve nefropatiye neden olabilir. Reaktivasyon sonrası gelişecek bu tablolarda vireminin kantitatif olarak gösterilmesi polyomavirüsun neden olduğu tabloların tanısı için altm standarttır. Renal tansplant alıcılarında transplantasyon sonrası gelişen nefropatide immusupresyon dozunun arttırılması gerekir. Polyomavirüse bağlı gelişen nefropatide ise 24immunsupresyon dozunun azaltılması gerekir. İmmunsupresyon dozunun ayarlanması açısından nefropatinin polyomavirüse ait olup olmadığının saptanması önemlidir. 25 | en_US |
| dc.identifier.endpage | 30 | en_US |
| dc.identifier.startpage | 1 | en_US |
| dc.identifier.uri | https://hdl.handle.net/11454/88199 | |
| dc.identifier.yoktezid | 171358 | en_US |
| dc.language.iso | tr | en_US |
| dc.publisher | Ege Üniversitesi | en_US |
| dc.relation.publicationcategory | Tez | en_US |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | en_US |
| dc.subject | Mikrobiyoloji | en_US |
| dc.subject | Microbiology | en_US |
| dc.title | Renal transplant alıcılarında polyomavirüs enfeksiyonu | en_US |
| dc.type | Specialist Thesis | en_US |
