İslam etiğinin Aristotelesci kaynakları
Küçük Resim Yok
Tarih
1995
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Ege Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
İslam dünyasında genel olarak "ahlak"la ilgili son derece zengin bir malzeme vardır. Bunların her biri farklı kaynaklara dayanılar ve farklı geleneklere mensupturlar. Kur'an ve hadislere dayanan Kural-koruyucu dini ahlak, atasözleri derlemelerinden esinlenen Kural-koruyucu dünyevi ahlak içindeki etik çözümlemeler ve etik, felsefi ahlak. İslam dünyasında genel olarak Yunan ettiğini, özel olarak da N.E.'nin hemen her gelenek üzerinde, hem popüler bilgelik edebiyatı hem de dar anlamda etik alanında etkisi vardır. Felsefe tarihindeki ilk sistematik etik inceleme olan içinde teleolojik, mutlulukçu ve entellektüalist bir öğretiyi barındıran bu eser, özellikle toplumsal hayatın zorunluluğu, mutluluğun toplam-dışı bir hayatta değil de toplum içinde yaşamakla ve felsefe sayesinde mümkün olan bir şey olması, erdemin doğası, erdemi aşırı uçlar arasındaki orta nokta olarak görme, teorik-pratik olan ayrımı, ereklerden yola çıkma ve en yüksek yaşam biçimi olarak temaşa etkinliğinin görme, en yüksek mutluluğun doğası ve özellikleri, adalet ve dostluk erdemleri incelemesi v.b. konularda İslam filozofları üzerinde etkili olmuştur. Fakat onlar öğretilerini oluştururken N.E.'nin yanı sıra Porphyrius'un N.E. şehirli ve sahte Aristotelesçi eserlere ve bu arada İslam filozoflarının eserlerine de dayanmışlar ve genellikle Aristoteles'in etik anlayışını benimsemelerine rağmen, içinde onun yanı sıra Platon Geç Aristotelesçilik, Yeni-Platonculuk'un öğretileri ile İslami öğeleri barındıran eklektik öğretiler tesis etmişlerdir.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Anahtar kelime mevcut olmadığı için bu alan boş bırakılmıştır.
