Kemalpaşa (İzmir) ovası tarımsal özellikli arazilerin tarım dışı amaçlı kullanım planlaması üzerine bir araştırma

Bu araştırma uzaktan algılama tekniği içeriğinde hava fotoğrafları kullanılarak İzmir ili Kemalpaşa ovası ve civarı yöre topraklarının yapısal özellikleri, bunların yeni toprak taksonomisi dizgesine göre haritalanması ve arazi kullanım yetenek sınıflarının belirlenmesiyle tarımsal özellikli arazilerin amaç dışı kullanımlarının saptanması amacıyla yapılmıştır. Yöreyi gösterir 1/35000 ölçekli hava fotoğrafları, fizyografik ve elementer analiz yöntemlerine göre yorumlanarak fizyografik birimlerde, toprak seri ve fazları için 12 adet pedon yeri belirlenmiştir. Buna göre araziler tiplerine göre dağlık, piedmont, vadi olarak belirlenirken, rölyeflerine göre ise doruk-yamaç birliği, glacie, alluvial fan, teras ve taşkın seddesi olarak tanımlanmışlardır. Arazi gözlemleri ve laboratuvar analizleri sonucunda, ayrımlı fizyografik birimler içerisinde yer alan topraklar, 7.Yaklaşım sınıflandırma dizgesine göre; 3 sıra, 5 alt sıra, 5 büyük grup, 5 alt grup içerisinde sınıflandırılmışlardır. İzmir ilinin en verimli topraklarından olan Kemalpaşa ovasının, taksonomik toprak sınıfları, arazi kullanım yetenek sınıfları ile bu özelliklerin ışığı altında ilgili yasa maddeleri uyarınca tarımsal kullanımlar ile tarım dışı kullanımlara açılabilecek alanlar saptanmıştır. Kemalpaşa ovası civar arazileri, arazi kullanım yetenek sınıflarına göre I, II e, II s, II es, III es, IV es, VI es, VII es arasında dağılım gösterirken başat olarak I, II s, II e, sınıf araziler yer almaktadır. Nüfus yoğunlaşması, hızlı sanayileşme ve kentleşme olgusuna bağımlı olarak geniş tarım arazileri yerleşim alanı olarak açılmıştır. Özellikle İzmir-Ankara karayolunun üst ve altında yoğunlaşan sanayi alanlarının 4470 da'lık bir arazide dağılım gösterdiği belirlenmiştir. Bu arazilerin 2172 da - ı I.sınıf ve %48.60, 1204 da - ı II sınıf ve %26.90, 776 da - ı III es sınıf ve %17.10, 220 da'ı IV es sınıf ve %5.00, 108 da - ı VII es sınıf ve %2.40 oranında saptanmıştır. Bu sayısal verilere ve yüzdesel oranlara bakıldığında tarım dışı amaçlarla kullanılabilecek alternatif birçok arazi bulunmasına rağmen, sanayi kuruluşları ve kentsel yerleşimlerin, geri dönüşümleri mümkün olmayan üretken ve sulu tarım arazileri üzerinde yoğunlaştırıldıkları belirlenmiştir.