Ameliyathanede dikkat dağıtıcı unsurlar ve sağlık profesyonellerine etkileri

Amaç: Bu çalışma, ameliyathanede dikkat dağıtıcı unsurlar ve sağlık profesyonellerine etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu çalışma, bir Eğitim ve Araştırma Hastanesi ameliyathanesindeki dikkat dağıtıcı unsurların niteliğini, sıklığını ve etkisini değerlendirmektedir. Yöntem: Ameliyathanedeki dikkat dağıtıcıların sıklığı, türü ve etkisini belirlemeye ilişkin prospektif (ileriye dönük) iki aşamalı niteliksel çalışma yapılmıştır. Çalışmanın birinci aşamasında dikkat dağıtıcı unsurun sıklığını, türünü ve etkileme/etkilenme düzeyini belirlemek için yarı yapılandırılmış gözlem formu kullanılarak katılımsız gözlem yöntemiyle genel cerrahi ameliyathanelerindeki 20 genel cerrahi ameliyatı sırasında aktif olan ve ameliyat ekibinde yer alan tüm sağlık profesyonellerinin {cerrah grubu (uzman ve asistan cerrah), hemşire grubu (sirküle ve scrub hemşire), anestezi grubu (anestezi uzmanı ve asistanı ve anestezi teknisyeni) }gözlemlenerek veri toplanmıştır. Vakanın başlangıcında ameliyathanede bulunan kişilerin sayısı ve rolleri de kaydedildi. Gözlem için kullanılan ameliyat sırası dönem, ilk cerrahi kesiden yaranın kapanmasının tamamlanmasına kadar geçen süre olarak tanımlandı. Dikkat dağıtıcı unsurlar yarı yapılandırılmış gözlem formunda 12 kategori olarak belirlendi ve ameliyathane ekibini rahatsız etme dereceleri (etki) 1 ile 9 arasında bir ölçekte derecelendirildi. Araştırmada elde edilen veriler SPSS 25.0 programı kullanılarak analiz edilmiştir. Veriler değerlendirilirken tanımlayıcı istatistiksel metotlar (sayı, yüzde, min, max, medyan, ortalama, standart sapma) kullanılmıştır. Kullanılan verilerin değerlendirilmesinde veri sayısı az olduğu için parametrik olmayan testler uygulanmıştır. Sürekli değişkenler arasındaki ilişki Spearman korelasyon analizi ile incelenmiştir. Uyumlar için ICC ve Spearman beraber değerlendirilmiştir. Bağımsız grupların değerlendirilmesinde Kruskal Wallis H testi kullanılmıştır. <0.5 olan bir p değeri istatistiksel olarak anlamlı kabul edilmiştir. Araştırmanın ikinci aşamasında olgubilim deseni kullanılmıştır. 30 ameliyathane sağlık profesyonelinden yarı yapılandırılmış bireysel derinlemesine görüşme yöntemiyle veri toplanmıştır. Nitel verilerin analizinde MAXQDA bilgisayar programı kullanılarak tematik analiz ve içerik analizi yapılmıştır. Çalışmanın raporlanmasında COREQ 32 yönergesi uygulanmıştır. Bulgular: 20 cerrahi girişimde 1235 dk gözlem yapıldı. 393 ameliyat sırası dikkat dağıtma tespit edildi. Vaka başına ortalama 19.65±6.65 dikkat dağıtıcı kaydedildi. Önceden tanımlanmış tüm dikkat dağıtıcı kaynaklar gözlemlendi. Cerrahi girişimler sırasında ortalama her 3 dakikada bir dikkat dağıtma meydana geldiği bulundu. Ekibin dikkat dağıtma düzeyi 0-9 ölçeğinde ortalama 2,02 (0,60) olarak hesaplandı En yaygın dikkat dağıtıcı unsurlar, vakayla alakasız konuşmalar n=95 (4,75±2,36), personel dışındaki kişilerin salona gelmesi n=86 (4,30±2,87) ve telefon veya alınan mesajlar n=51 (2,55±1,88) öne çıkmaktaydı. Girişimsel dikkat dağınıklıkları n=32 (1,60±1,14), öğretim vakaları sırasında önemli ölçüde daha yüksek oranda gerçekleşti. Dikkat dağıtıcılarının toplam sayısı için gözlemci bir ve gözlemci iki arasındaki ilişki r=0,949; ICC tekli ölçümler için 0,979; ICC için 0,989 olarak hesaplandı. Bu duruma göre gözlemcilerin verdiği puanların kendi içerisinde tutarlılık gösterdiği ve önceki güvenilirlik testlerini desteklediği görüldü. Çalışmanın derinlemesine görüşme aşamasında sağlık profesyonellerinin dikkat dağıtıcı unsurlara ilişkin görüş ve deneyimleri ''dikkat dağıtıcı unsurlar'', ''dikkat dağıtıcı unsurların etkileri'', ''çalışanların sosyal yaşamlarına etkiler'', ''istek ve çözüm önerileri'' olarak dört temadan oluştu. Sonuç: Ameliyathanede dikkat dağınıklığı yaygındı. Çoğunun önemsiz olduğu, ancak bazılarının, ameliyat akışına ve sağlık çalışanları üzerinde bilişsel, fiziksel ve psikolojik açıdan olumsuz etkiye sahip olduğu görüldü. Ameliyat sırasında gereksiz dikkat dağıtıcı unsurların azaltılması, çalışan ve hasta sağlığını ve kaynak kullanımını iyileştirebilir. Gereksiz dikkat dağıtıcı unsurları azaltmaya yönelik politikalar konusunda kurumu bilgilendirmek için daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır.

Purpose: This study aimed to determine distractions in the operating room and their effects on health professionals. This study evaluates the quality, frequency and impact of distractions in the operating room of a Training and Research Hospital. Method: A prospective (prospective) two-stage qualitative study was conducted to determine the frequency, type, and impact of distractions in the operating room. In the first stage of the study, to determine the frequency, type and level of influence/influence of the distraction, using a semi-structured observation form, all health professionals (surgeon group (specialist and assistant surgeon) who were active during 20 general surgery operations in general surgery operating rooms and were included in the surgical team) Data were collected by observing the nurse group (circulating and scrub nurse), anesthesia group (anesthesiologist and assistant and anesthesia technician). The number and roles of people in the operating room at the beginning of the case were also recorded. The intraoperative period used for observation was defined as the time from the first surgical incision to the completion of wound closure. Distractions were identified as 12 categories in the semi-structured observation form, and the degree of disturbance (impact) to the operating room team was rated on a scale of 1 to 9. The data obtained in the research were analyzed using the SPSS 25.0 program. While evaluating the data, descriptive statistical methods (number, percentage, min, max, median, mean, standard deviation) were used. In the evaluation of the data used, non-parametric tests were applied because the number of data was small. The relationship between continuous variables was examined by Spearman correlation analysis. ICC and Spearman were evaluated together for fit. Kruskal Wallis H test was used to evaluate independent groups. A p value of <0.5 was considered statistically significant. In the second stage of the research, the phenomenology design was used. Data were collected from 30 operating room health professionals through semi-structured individual in-depth interviews. In the analysis of qualitative data, thematic analysis and content analysis were performed using the MAXQDA computer program. The COREQ 32 directive was applied in the reporting of the study. Results: 1235 minutes of observation was made in 20 surgical interventions. 393 intraoperative distractions were detected. A mean of 19.65±6.65 distractions per case was recorded. All predefined sources of distraction were observed. Distraction was found to occur on average every 3 minutes during surgical procedures. The team's level of distraction was calculated as 2.02 (0.60) on a 0-9 scale. The most common distractions were conversations unrelated to the case n=95 (4.75±2.36), non-staff attendance n=86 ( 4.30±2.87) and phone or received messages n=51 (2.55±1.88). Interventional distractions n=32 (1.60±1.14) occurred at a significantly higher rate during teaching cases. The relationship between observer one and observer two for the total number of distractors was r=0.949; ICC 0.979 for single measurements; It was calculated as 0.989 for the ICC. Accordingly, it was seen that the scores given by the observers were consistent within themselves and supported the previous reliability tests. In the in-depth interview phase of the study, the views and experiences of health professionals regarding distractions consisted of four themes: "distractions", "effects of distractions", "effects on social lives of employees", "requests and solution suggestions". Conclusion: Distraction was common in the operating room. Many were found to be insignificant, but some had a negative impact on the flow of surgery and on the cognitive, physical and psychological aspects of healthcare workers. Reducing unnecessary distractions during surgery can improve employee and patient health and resource use. More research is needed to inform the institution of policies to reduce unnecessary distractions.