Baş-Boyun Kanserli Hastaların Stresle Baş Etme Tarzları ve Sosyal Destek Düzeylerinin İncelenmesi

ÖZET Amaç: Tanımlayıcı türde planlanan bu çalışma, baş-boyun kanserli hastaların stresle baş etme tarzlarını ve algıladıkları sosyal destek düzeylerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntemler: Araştırmanın evrenini, Eylül 2013-Haziran 2014 tarihleri arasında bir üniversite hastanesinin Kulak Burun Boğaz Kliniği'nde baş-boyun kanseri tanısı alan 400 hasta oluşturmuştur. Araştırmanın örneklemini, evreni oluşturan hastalardan araştırmaya katılmayı kabul eden 117 hasta oluşturmuştur. Araştırmanın verilerinin toplanmasında "Tanıtıcı Bilgi Formu", "Stresle Başa Çıkma Tarzları" ve "Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçekleri" kullanıldı. Verilerin istatistiksel değerlendirmesinde sayı yüzdelik dağılımlar, aritmetik ortalama, standart sapma, nonparametrik testlerden "Kruskal Wallis" ve "Mann Whitney U" testi kullanıldı. Bulgular: Hastaların "Stresle Başa Çıkma Tarzları Ölçeği"nin kendine güvenli yaklaşım alt boyutunda 1,64±0,55, çaresiz yaklaşım alt boyutunda 1,57±0,34, boyun eğici yaklaşım alt boyutunda 1,66±0,43, iyimser yaklaşım alt boyutunda 1,81±0,63 ve sosyal destek arama yaklaşımı alt boyutunda 1,52±0,45 puan aldığı saptandı. Hastaların "Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği" toplam puan ortalaması 8,77±13,46'dır. Alt ölçek puan ortalamaları ise özel birinin desteği alt boyutunda 17,27±3,97, aile desteği alt boyutunda 22,44±6,40, arkadaş desteği alt boyutunda 19,05±4,80 olarak bulundu. Sonuç: Hastaların stresle baş etmede kullandıkları yaklaşım ortalamalarının birbirine yakın ve orta düzeyde olduğu belirlendi. Ayrıca, hastaların algıladıkları sosyal destekte özel biri ve arkadaş desteği puanlarının birbirine yakın ve orta düzeyde olduğu, aile desteği puanlarının ise yüksek olduğu saptandı.

AABBSS TTRRAACCTT OObbjjeeccttiivvee