Posterior restorasyonlar için önerilen materyallerin aşınmalarının in vitro olarak incelenmesi

Basit Öğe Kaydı
dc.contributor.advisorAktener, B. Oğuz
dc.contributor.authorYercan, H. Elvan
dc.date.accessioned2024-08-19T19:45:04Z
dc.date.available2024-08-19T19:45:04Z
dc.date.issued1999
dc.departmentEge Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Diş Hastalıkları ve Tedavisi Ana Bilim Dalıen_US
dc.descriptionBu tezin, veri tabanı üzerinden yayınlanma izni bulunmamaktadır. Yayınlanma izni olmayan tezlerin basılı kopyalarına Üniversite kütüphaneniz aracılığıyla (TÜBESS üzerinden) erişebilirsiniz.en_US
dc.description.abstract6 ÖZET Estetik diş hekimliliğinin gelişmesi ve amalgama karşı olumsuz görüşler, posterior dişlerin restorasyonunda kompozitlerin kullanımına karşı artan bir ilgiye neden olmuştur. Kompozitlerin posterior bölgede klinik kullanımını sınırlandıran en büyük etmenlerden biri aşınmadır. Bu çalışmada posterior bölgede kullanım için önerilen altı kompozit materyalin ( Prisma TPH, Valux-Plus, Clearfil AP-X, Synergy, Ecusit, Quadrant Universal LC) amalgam ( Standalloy) ile aşınmalarının karşılaştırılması, yüzey sertliğinin komposit dolguların aşınma oranlarını belirlemede etkili bir parametre olup olmadığı saptanmaya çalışılmıştır. Bu amaçla her maddeden hazırlanan örneklerin ağırlık, boy ve serlik değerleri ölçülüp, örnekler iki farklı ortamda ( saf su, %75'lik alkol ) 37°'de yedi gün bekletilmiştir. Ortamlardan çıkartıldıktan sonra örneklerin ağırlık, boy, sertlik ölçümlerini takiben örnekler Montasupal aşındırma cihazında 30 sn'lik 4 periodda aşındırma işlemine tabi tutulmuştur. Her bir period sonunda, ağırlık, boy, sertlik değerlerinde oluşan değişimler kaydedilmiştir. Tüm maddeler içinde amalgamın en az, Ecusit' in ise en fazla aşındığı tespit edilmiştir. Valux-Plus ve Clearfil AP-X kompozitler içinde en az aşınanlar olmuştur. Amalgamın Vikers sertlik değerinin ortamlardan etkilenmediği bulunmuştur. Kompositlerin ortamlardan çıkartıldıktan sonra yüzeyel tabakalarının aşındırılmasıyia sertliklerinde anlamlı bir artış tespit edilmiştir. Kompozitlerin sertliklerinin ortamlar ve periodlar arasında değişim göstermekle birlikte, aşınma83 oranlarının ortamlardan etkilenmediği, maddelerin aşınmasının her periodda aynı miktarda olduğu saptanmıştır. Kompozitlerin sertlik değişimleri ile aşınma oranları arasında anlamlı ilişki bulunamamıştır. Sonuç olarak amalgam, en az aşınma gösteren maddedir. Eğer posterior bölgede diş restorasyonlarında kompozit uygulanımı düşünülüyorsa, Clearfil AP-X ve Valux-Plus seçilecek kompozit materyaller olmalıdır. Tüm bu verilerin, klinik çalışmalarla desteklenmesinde yarar vardıren_US
dc.description.abstract7 SUMMARY Both the development of aesthetic dentistry and an favorable approach towards amalgam resulted in an increasing interest in using the composites in restoration of posterior teeth. One of the most important factors for the clinical restriction of the using of composites in the posterior area has been wear. In this study that the wear of six composite materials ( Prisma TPH, Valux-Plus, Clearfil AP-X, Synergy, Ecusit, Quadrant Universal LC) proposed for use in the posterior area were compared with amalgam (Standalloy F) and it was tried to assess whether surface hardness was an effective paremetre in determining the degree of wear of composite fillings. For this purpose, the weigth, length and hardness value of the prepared samples of each material were measured and these samples were kept in two different mediums (distilated water and %75 alcohol) for 7 days taken out of these mediums and their weigth, length and hardness were measured, those samples were put into the Montasupal wearing machine in order to become weared for four consequitive 30 second periods. At the end of each period the changes in weigth, length and hardness were recorded. As a result, we found that from amoung ail materials amalgam was the least, Ecusit was the most worn. Amoung the composites, Valux-Plus and Clearfil AP-X were the least worn. We found that Vickers hardness number of amalgam was not affected by the medium. Again,, we found that after the composites were taken out the medium, the wear of their surface area resulted in the increasing of their hardness.35 Although the hardness of the composites varied between periods and mediums, the degree of their wear never changed because of the medium, and the wear of materials remained the same in each period. Therefore, no significant relationship was found between the hardness variance and wear amount of composites. As a result, amalgam is the least worn material. If the use of the composite in posterior area is being considered, Clearfil AP-X and Valux-Plus should be the materials to be elected. Still, it would be beneficial if all these data could be supported through clinical studies.en_US
dc.identifier.endpage113en_US
dc.identifier.startpage1en_US
dc.identifier.urihttps://hdl.handle.net/11454/86703
dc.identifier.yoktezid86427en_US
dc.language.isotren_US
dc.publisherEge Üniversitesien_US
dc.relation.publicationcategoryTezen_US
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/closedAccessen_US
dc.subjectDiş Hekimliğien_US
dc.subjectDentistryen_US
dc.subjectDental materyalleren_US
dc.subjectDental materialsen_US
dc.subjectDental restorasyon-süreklien_US
dc.subjectDental restoration-permanenten_US
dc.subjectDiş aşınmasıen_US
dc.subjectTooth abrasionen_US
dc.titlePosterior restorasyonlar için önerilen materyallerin aşınmalarının in vitro olarak incelenmesien_US
dc.typeDoctoral Thesisen_US

Dosyalar

Koleksiyon

Sağlık Bilimleri Enstitüsü Tez Koleksiyonu