Daphnia magna, (strauss 1820) sediment toksisite testi kullanılarak İzmir iç körfezi'ne dökülen derelerin kirlilik düzeylerinin saptanması

Küçük Resim Yok

Tarih

2001

Dergi Başlığı

Dergi ISSN

Cilt Başlığı

Yayıncı

Ege Üniversitesi

Erişim Hakkı

info:eu-repo/semantics/closedAccess

Özet

ÖZET Daphnia magna, (Strauss 1820) SEDIMENT TOKSİSİTE TESTİ KULLANILARAK İZMİR İÇ KÖRFEZİ'NE DÖKÜLEN DERELERİN KİRLİLİK DÜZEYLERİNİN SAPTANMASI YEGANE, Özcan Doktora Tezi, Biyoloji Anabilim Dalı Tez Yöneticisi: Prof. Dr. Hatice PARLAK Şubat 2001, 85 sayfa Bu tez çalışmasında, İzmir Körfezi'ne kirlilik taşıyan derelerin sediment toksisite seviyelerinin, Daphnia magna (Su piresi) kullanılarak ortaya konması ve bu deneme sisteminin rutin kirlilik belirleme çalışmaları İçin uygunluğunun araştırılması amaçlanmıştır. Bu amaçla sedimentin toksik içeriği 1 hacim sedimente 4 hacim su oranında karıştırılıp suya alınarak, kirletici karışımın letal etkisini belirlemede "akut toksisite testi", subletal etkilerini belirlemede "kronik toksisite testi" kullanılmış olup sonuçlar kontrol gurubu ile ve elüsyonda ölçülen "askıda katı madde" ile ltarşriaştınlmıştır. Çalışma sonucunda akut testte i), magna üzerinde oluşan letal etki, kronik testte ise hayatta kalma, ilk üreme günü, anaç başına yumurta ve yavru sayılan indis olarak kullanılmıştır. Akut testte, 192 saat süre sonunda, Melez Deresi için LC50 %79.025, Halkapınar Deresi için %57.371, Manda Deresi için %65.477 seyrelme oranlan hesaplanmıştır. Bornova Deresi 1.5 saat gibi kısa sürede LC50 %62.273 olarak saptanmıştır. Bornova deresinin diğerlerine göre daha toksik olduğu görülmüştür. Kronik testte bu oranların altodaki subletal konsantrasyonlar denemeye alınmış, Melez Deresi'nde hayatta kalma oranında azalma, Melez Deresi ve Manda Deresi'nde ilk üreme gününde gecikme belirlenmiştir. Melez Deresi'nin, % 80 seyrelme oranı dışındaki bütün dereler için yapılan denemelerde, yumurta oluşumu açısından olumlu etki (hormesis) gözlenmiştir. Yavru oluşturma açısından Halkapınar Deresi'nin % 35 elüsyonu, Bornova Deresi'nin ise % 10 ve %VI 15 elüsyonlannda kontrol gurubundan olumlu etkiler yani hormesis gözlenmiştir. Elüsyonda yüksek oranda askıda katı maddenin D. Magna üzerinde olumsuz etki yaptığı gözlenmiştir. Bu çalışmada elde edilen veriler, D. magna kullanılarak alıcı suların toksisitesinin daha anlamlı bir şekilde belirlenebileceğmi göstermektedir. Bu yöntemin, uygulama kolaylığı, ucuzluğu ve tekrarlanabilirliği açısından da uygunluğu ortaya koyulmuştur. Yalnızca çevresel kirli sular için değil arıtma tesislerinin çıkış suları veya deşarjların da toksisitesi bu yolla belirlenebilir
VII ABSTRACT DETERMINATION OF POLLUTION LEVELS OF STREAMS FLOW THROUGH THE IZMIR INNER BAY USING Daphnia magna, Strauss 1820 SEDIMENT TOXICITY TEST YEGANE, Özcan PhD in Biology Superviser: Prof. Dr. Hatice PARLAK February 200 1, 85 pages The aim of this study is to screen the sediment toxicity of certain streams that flow through the inner Izmir bay by using the water flea Daphnia magna Strauss as a test organism and to prove the appropriateness of this test system for routine toxicity determining studies. The toxic contents of collected sediments were diluted by mixing 500 ml of sediment with 2000 ml of hard water and then the lethal toxicity of elutriates were evaluated by using the 192h acute toxicity test. Sub-lethal toxicity of elutriates were evaluated with a 7 day chronic toxicity test. The results were compared with control group and total suspended solid amounts of elutriates. At the end of the study, the effects on survival were used as indices in acute tests: effects on survival, age at first reproduction, number of brood produced and the number of young produced per adult were used as indices in chronic test. According to the acute tests results, average 192h LC50 for D, magna was calculated as 79.025% of Melez Stream, 57.321% of Halkapinar Stream, 65.477% of Manda stream. An average LC50 of Bonova Stream was calculated as 62.273% for a time as short as 1.5 hours. It was noted that Bomova Stream is more toxic than the others. And then D. magna were exposed to sub-lethal elutriate concentrations of this streams, the results showed that the Melez Stream elutriates produced low survival, the results showed that the Melez andVIII Manda Stream elutriates produced late reproduction timing. All of the streams and their elutriates produced positive effects (hormesis) on the number of brood productions except for Melez's 80% elutriate. The same (hormesis) effect was observed on the number of young produced with 35% of Halkapinar Stream elutriate, and the 10% and 15% of Bornova Stream elutriates. It was also observed that high total suspended solids caused negative effects on D. magna. Results of this study showed that, screening the toxicity of polluted waters by using D. magna gives better and more meaningful results than an quantitative analyze of toxic matters. Additionally, it is noted that his method is cheap, easy to apply and repeatable. In this manner, not only the environmentally polluted waters but also the toxicity of industrial discharge water could be able to be screened.

Açıklama

Bu tezin, veri tabanı üzerinden yayınlanma izni bulunmamaktadır. Yayınlanma izni olmayan tezlerin basılı kopyalarına Üniversite kütüphaneniz aracılığıyla (TÜBESS üzerinden) erişebilirsiniz.

Anahtar Kelimeler

Biyoloji, Biology, Daphnia magna, Daphnia magna, Daphnia magna, Daphnia magna, Su kirliliği, Water pollution, Toksisite, Toxicity, Çökeller, Sediments, İzmir, Izmir

Kaynak

WoS Q Değeri

Scopus Q Değeri

Cilt

Sayı

Künye