Çok damar tutulumlu koroner arter hastalarında miyokardiyal revaskülarizasyonun ventriküler geç potansiyeller üzerine etkisi: Koroner arter cerrahi ve anjiyoplastinin karşılaştırılması
Küçük Resim Yok
Tarih
2001
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Bu çalışmada, miyokardiyal revaskülarizasyon yönteminin iskemik kalp hastalığının önemli bir prognoz göstergesi olarak değerlendirilen ventriküler geç potansiyeller üzerine etkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmada koroner anjiyoplasti yapılan 17 ve bypass cerrahisi uygulanan 27 hastadan revaskülarizasyon öncesi, 48 saat sonrası ve birinci ayın sonunda olmak üzere toplam 3 kez sinyal ortalamalı EKG (SOEKG) kayıtları alındı. SOEKG ölçümlerinde Gomes kriterlerinden (total QRS süresi>114ms, LAS40>38 msn veya RMS<20mV) en az ikisinin varlığında geç potansiyeller pozitif olarak kabul edildi. Gruplar arasında revaskülarizasyon öncesi total QRS süresi ve LAS40 değerleri benzerdi. Cerrahi olacak hastaların bazal RMS değerleri daha bozuktu (62±49 mV a karşın 34±23mV; p=0,04). Revaskülarizasyon sonrasındaki birinci ay ölçümlerinde cerrahi grubunda tüm parametrelerde anlamlı düzelme görüldü [(toplam QRS süresi, 103±16 msn ye karşın 95±12 msn, p=0,001), (LAS 40, 35±16 msn ye karşın 27±11, p=0,009) ve (RMS, 34±23mV a karşın 50±29mV, p=0,003)], ancak anjiyoplasti grubunda SOEKG de değişim yoktu [(toplam QRS süresi, 99±15 msn ye karşın 96±16 msn, p>0,05), (LAS 40, 31±21 msn ye karşın 23±6, p>0,05) ve (RMS, 62±49mV a karşın 61±35mV, p>0,05)]. Her iki grupta da revaskülarizasyon sonrasında geç potansiyellerde bazal ölçümlere göre azalma görüldü, ancak sadece cerrahi grubundaki azalma istatistiksel olarak anlamlı düzeye ulaşmıştı. Sonuç olarak çok damar hastalarında revaskülarizasyon tedavisi ile aritmojenik substratta olumlu değişiklikler olmaktadır, özellikle de cerrahi tedavi bu konuda daha başarılı gibi gözükmektedir.
Purpose of this study was to determine the effect of myocardial revascularization on the substrate responsible for late potentials. The signal-averaged electrocardiogram (SAECG) was studied in 44 patients with multivessel disease undergoing myocardial revascularization (17 cases by PTCA- 27 cases by CABG). SAECG recordings were obtained serially: before, 48 hours and 1 month after revascularization. Late potentials were defined as positive if the SAECG met at least 2 of the following Gomes criteria: filtered total QRS duration>114ms, root mean square voltage of the last (RMS) 40 ms of QRS<20mV, or duration of the terminal low (<40mV) amplitude signals (LAS) >38ms. No difference was observed in total QRS duration and LAS values of the groups before revascularisation. CABG population had worser RMS values before the procedure (62±49 mV vs 34±23mV; p=0,04). After the revascularisation on the 3rd evaluation all the 3 criteria of the SAECG were significantly modified in CABG group [(total duration of QRS, 103±16 m sec vs 95±12 msec, p=0,001), (LAS 40, 35±16 msec vs 27±11 msec, p=0,009) and (RMS, 34±23mV vs50±29mV, p=0,003)], however, no significant changes were observed after PTCA [(total duration of QRS, 99±15 msec, vs 96±16 msec, p>0,05), (LAS 40, 31±21 msec vs 23±6, p>0,05) and (RMS, 62±49mV vs 61±35mV, p>0,05)]. In both groups the incidence of late potentials decreased but only in the CABG group this decrease reached a statistical significance. As a conclusion arrhythmogenic substrate is favourably modified after myocardial revascularisation, especially by surgery.
Purpose of this study was to determine the effect of myocardial revascularization on the substrate responsible for late potentials. The signal-averaged electrocardiogram (SAECG) was studied in 44 patients with multivessel disease undergoing myocardial revascularization (17 cases by PTCA- 27 cases by CABG). SAECG recordings were obtained serially: before, 48 hours and 1 month after revascularization. Late potentials were defined as positive if the SAECG met at least 2 of the following Gomes criteria: filtered total QRS duration>114ms, root mean square voltage of the last (RMS) 40 ms of QRS<20mV, or duration of the terminal low (<40mV) amplitude signals (LAS) >38ms. No difference was observed in total QRS duration and LAS values of the groups before revascularisation. CABG population had worser RMS values before the procedure (62±49 mV vs 34±23mV; p=0,04). After the revascularisation on the 3rd evaluation all the 3 criteria of the SAECG were significantly modified in CABG group [(total duration of QRS, 103±16 m sec vs 95±12 msec, p=0,001), (LAS 40, 35±16 msec vs 27±11 msec, p=0,009) and (RMS, 34±23mV vs50±29mV, p=0,003)], however, no significant changes were observed after PTCA [(total duration of QRS, 99±15 msec, vs 96±16 msec, p>0,05), (LAS 40, 31±21 msec vs 23±6, p>0,05) and (RMS, 62±49mV vs 61±35mV, p>0,05)]. In both groups the incidence of late potentials decreased but only in the CABG group this decrease reached a statistical significance. As a conclusion arrhythmogenic substrate is favourably modified after myocardial revascularisation, especially by surgery.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Kalp ve Kalp Damar Sistemi
Kaynak
MN Kardiyoloji
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
8
Sayı
4
