Direkt Ve İndirekt Yapıştırmada Klinik Çalışma Zamanı Ve Braket Kopma Miktarlarının Karşılaştırmalı Olarak Değerlendirilmesi
Küçük Resim Yok
Tarih
2016
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Amaç: Bu çalışmanın amacı; direkt ve indirekt yöntem ile yapılan braket yapıştırma işleminde, klinikte geçen çalışma zamanı ve birinci ayda gözlenen braket kopma oranlarını karşılaştırmaktır. Yöntem: Ege Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ortodonti Anabilim Dalı'na ortodontik tedavi amacıyla başvuran hafif çapraşıklığı olan Angle sınıf I maloklüzyonuna sahip toplam 40 birey çalışmaya dâhil edilmiştir. Hastalar rastgele iki gruba ayrılarak 20 kişinin üst çenesine indirekt yapıştırma yöntemi uygulanırken, alt çenesine direkt yöntemle yapıştırma yapılmıştır. Diğer 20 hastada ise, üst çenede direkt, alt çenede ise indirekt yöntem kullanılmıştır. Uygulama esnasında her iki yöntemde de hasta başında geçen süre ve ilk ayda braketlerde görülen kopma miktarları tespit edilmiştir. Verilerin istatistiksel değerlendirilmesinde bağımsız iki örnek t test kullanılmıştır. İstatistiksel önem sınırı p<0.05 olarak alınmıştır. Bulgular: İndirekt yöntem ile klinikte hasta başında geçen ortalama süre 13,2 ± 4,1 dakika iken, direkt yöntemde bu süre ortalama 27,3 ±7,2 dakika olarak bulunmuştur. Yöntemler arasında bulunan fark istatistiksel olarak anlamlıdır (p<0.05). Yapıştırmadan sonraki birinci ayda indirekt yöntemde gözlenen ortalama braket kopma miktarı 0,98 ± 0,67 iken, direkt yöntemde birinci ayda gözlenen braket kopma miktarı ise 1,01±0,76'dır. Sonuç: İndirekt yapıştırma yöntemi hasta başında geçen süreyi yaklaşık iki kat azaltmaktadır. Bir aylık gözlem süresince braket kopma miktarı açısından direkt yöntem ile indirekt yöntem arasında farklık yoktur
Objectives: The aim of this study is to compare the clinical chair time and bracket failure rates in the first month after bonding, in the direct and indirect bonding methods. Methods: A total of 40 patients with Angle Class I malocclusion with mild crowding who referred to Ege University, Faculty of Dentistry and Department of Orthodontics. The patients were randomly divided into two groups. 20 patients had indirect bonding method on the upper jaw, and indirect bonding method on the lower jaw. Other 20 patients had direct bonding on the upper jaw and indirect bonding on the lower jaw. The clinical chair time and the bracket failure rates in first month after bonding were compared. The datas were evaluated with the independent sample t-test. The significance level was determined as p<0.05. Results: The average clinical chair time was13.2 ± 4.1 minutes in indirect bonding, and 27.3 ±7.2 minutes in direct bonding. The difference between two methods in clinical chair time was statistically significant (p<0.05). The mean bracket failure amount was 0.98 ± 0.67 within the first month in indirect bonding method while it was 1.01±0.76 in direct bonding method. Conclusion: Indirect bonding reduces the clinical chair time twice as direct bonding. In one-month observation period, there was no difference in bracket failures when compared between two methods
Objectives: The aim of this study is to compare the clinical chair time and bracket failure rates in the first month after bonding, in the direct and indirect bonding methods. Methods: A total of 40 patients with Angle Class I malocclusion with mild crowding who referred to Ege University, Faculty of Dentistry and Department of Orthodontics. The patients were randomly divided into two groups. 20 patients had indirect bonding method on the upper jaw, and indirect bonding method on the lower jaw. Other 20 patients had direct bonding on the upper jaw and indirect bonding on the lower jaw. The clinical chair time and the bracket failure rates in first month after bonding were compared. The datas were evaluated with the independent sample t-test. The significance level was determined as p<0.05. Results: The average clinical chair time was13.2 ± 4.1 minutes in indirect bonding, and 27.3 ±7.2 minutes in direct bonding. The difference between two methods in clinical chair time was statistically significant (p<0.05). The mean bracket failure amount was 0.98 ± 0.67 within the first month in indirect bonding method while it was 1.01±0.76 in direct bonding method. Conclusion: Indirect bonding reduces the clinical chair time twice as direct bonding. In one-month observation period, there was no difference in bracket failures when compared between two methods
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Diş Hekimliği
Kaynak
Ege Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
37
Sayı
3
