Latin kaynaklarına göre Dördüncü Haçlı Seferi
Yükleniyor...
Tarih
2020
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Ege Üniversitesi, Sosyal Bilimleri Enstitüsü
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
1187'de Kudüs'ün Müslümanlar tarafından ele geçirilmesi üzerine Kudüs'ü yeniden Haçlı hâkimiyetine almak amacıyla düzenlenen Üçüncü Haçlı Seferi ve 1197-98 Alman Haçlı Seferi başarısızlıkla sonuçlanmıştır. Kralların değil soyluların komutası altında düzenlenecek olan bir Haçlı seferinin başarılı olacağına ve Papalık'ın emellerine daha faydalı hizmet edeceğine inanan Papa III.Innocent, Avrupa'daki monarkların iç ve dış sorunlarla mücadele ettikleri esnada, 1198 yılında Dördüncü Haçlı Seferi çağrısı yapmıştır. Papa, vaizler aracılığıyla Haçlı seferine katılımı arttırmaya çalışırken diğer yandan ruhbanlara gelirlerinden pay ayırmalarını emrederek Haçlı seferini finanse etmeye çalışmıştır. 1199 yılında bir grup Fransız soylu Dördüncü Haçlı Seferi'ne katıldıklarını ilan ettilerse de bu soylular politik çıkarları gereği Haçlı olmuşlardır. Soylular ordularıyla birlikte Akdeniz'i geçmek için Venediklilerle anlaşmışlar ve seferin hedefini çıkarları gereği Mısır olarak belirlemişlerdir. Ancak Montferrat Markisi Boniface'ın ordunun lideri olması ve Fransız Haçlıların Venediklilere verilmesi gereken taşıma ücretlerini ödeyememesi Dördüncü Haçlı Seferi'nin başka politik çıkar ilişkilerine bulanmasına neden olmuştur. Haçlı ordusu ilk olarak Venedik'in kuzey Adriyatik'teki çıkarlarına hizmet etmiş, ardından Bizans Prensi Aleksios Angelos'u tahta geçirmek üzere İstanbul'a gelmiştir. Ancak Haçlılar İstanbul'da tahta çıkardıkları prens Aleksios'un kendilerine verdiği sözleri tutmaması üzerine şehri ele geçirmeye karar vermişlerdir. 1204 yılında İstanbul'a giren Haçlılar kentte büyük bir yağma ve katliam faaliyetinde bulunmuşlardır. Ardından bir Haçlı devleti kurarak Bizans İmparatorluğu'nu paylaşmışlardır. Tezde tüm bu aşamalara dair çağdaş on beş Latin kaynağında yer alan anlatılar karşılaştırılarak farklılıklarının, ortak noktalarının ve çeliştikleri kısımların nedenleri belirtilmiştir. Latin yazarları tarafından Haçlıların faaliyetlerini meşrulaştırmak için kullanılan temalar incelenmiştir.
After the capture of Jerusalem by Muslims in 1187, the Third Crusade and the German Crusade of 1197-98 failed to take Jerusalem back to the Crusader rule. In 1198 Pope Innocent III, who believed that a Crusade campaign, which will be held under the command of nobility, not kings, will be successful and will serve the goals of the Papacy more beneficially, called the Fourth Crusade in 1198, when monarchs in Europe were struggling with internal and external issues. While the Pope was trying to increase participation in the Crusade through preachers, on the other hand, he tried to finance the Crusade by ordering the clergy to allocate a share of their income. Although a group of French nobles declared their participation in the Fourth Crusade in 1199, they took the cross due to their political interests. The nobles agreed with the Venetians to cross the Mediterranean with their armies and set the target of the Crusade as Egypt in their interests. However, Boniface I, Marquis of Montferrat, was the commander of the army and the French Crusaders' failure to pay the transportation fees to be given to the Venetians caused the Fourth Crusade to become turbid other political interests. The Crusader army first served the interest of Venice in the northern Adriatic, then came to Istanbul to enthrone the Byzantine Prince Alexios (IV) Angelos. But, later on, the Crusaders decided to take Istanbul since Emperor Alexios IV did not keep the promises which he had promised to the Crusaders before. In 1204, the Crusaders who entered Istanbul carried out great plunder and massacre in the city. Then they established a Crusader state and shared the Byzantine Empire. In the thesis, the narratives in the fifteen Latin sources about all the stage are compared and are stated the reasons for differences and common grounds and contradictions. The themes used by the Latin writers to legitimize the Crusaders' activities were examined.
After the capture of Jerusalem by Muslims in 1187, the Third Crusade and the German Crusade of 1197-98 failed to take Jerusalem back to the Crusader rule. In 1198 Pope Innocent III, who believed that a Crusade campaign, which will be held under the command of nobility, not kings, will be successful and will serve the goals of the Papacy more beneficially, called the Fourth Crusade in 1198, when monarchs in Europe were struggling with internal and external issues. While the Pope was trying to increase participation in the Crusade through preachers, on the other hand, he tried to finance the Crusade by ordering the clergy to allocate a share of their income. Although a group of French nobles declared their participation in the Fourth Crusade in 1199, they took the cross due to their political interests. The nobles agreed with the Venetians to cross the Mediterranean with their armies and set the target of the Crusade as Egypt in their interests. However, Boniface I, Marquis of Montferrat, was the commander of the army and the French Crusaders' failure to pay the transportation fees to be given to the Venetians caused the Fourth Crusade to become turbid other political interests. The Crusader army first served the interest of Venice in the northern Adriatic, then came to Istanbul to enthrone the Byzantine Prince Alexios (IV) Angelos. But, later on, the Crusaders decided to take Istanbul since Emperor Alexios IV did not keep the promises which he had promised to the Crusaders before. In 1204, the Crusaders who entered Istanbul carried out great plunder and massacre in the city. Then they established a Crusader state and shared the Byzantine Empire. In the thesis, the narratives in the fifteen Latin sources about all the stage are compared and are stated the reasons for differences and common grounds and contradictions. The themes used by the Latin writers to legitimize the Crusaders' activities were examined.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Dördüncü Haçlı Seferi, Bizans İmparatorluğu, Venedik, Papalık, İstanbul, Haçlı Kaynakları, Meşrulaştırma, Fourth Crusade, Byzantine Empire, Venice, Papacy, Istanbul, Sources For The Crusades, Justification
