Ahmet Haşim’de Çevreci Duyarlılık ve Antropomorfik Algılama

dc.contributor.authorÇağın, Şerife
dc.date.accessioned2020-12-01T12:29:41Z
dc.date.available2020-12-01T12:29:41Z
dc.date.issued2018
dc.departmentEge Üniversitesien_US
dc.description.abstractTürk edebiyatında çevre problemi, özellikle 1950’lerden sonra Sait Faik’in hikâyeleriyle gündeme gelerek günümüzde en çok ele alınan konulardan biri hâline gelmiştir. Cumhuriyet’in ilk yıllarına rastlayan 1922-1933 tarihleri arasında Ahmet Haşim, hayvan ve bitkiler başta olmak üzere doğadaki varlıkların; insanların hiz- metine sunulmak için yaratılmadığını iddia etmiş ve onlara, özel bir duyarlılıkla yaklaşmıştır. İronik bir anlatımla, insanların hamakatini, boş gururunu eleştirdiği bir kısım yazısında hayvanların, zekâlarını kullanıp insanları nasıl alt ettiklerini anlatmıştır. Bazı yazılarında ise keskinleştirdiği hiciv üslubunu; kendi zevkleri için hayvan ve bitkilere acımasız davranan ve uygun olmayan muamelelerde bulunan insanlara yöneltmiştir. Haşim’in nesirlerinde görülen çevreci tavrı, farklı bir şekilde şiirlerinde de karşımıza çıkmaktadır. Canlı, cansız varlıklara insanî özellikler yükleyen antropomorfik algılama ile ay, güneş, yıldız, rüzgâr, su, kuş, çiçek, böcek vb. tabiat unsurları; hâlden anlamak, üzülmek, hayal kurmak gibi vasıflarla bambaşka bir mahiyet kazanmışlardır.en_US
dc.description.abstractEnvironmental problems have become one of the central issues recently in Turkish literature, especially after 1950s gaining prominence with Sait Faik’s stories. Among the first years of the Republic, between 1922 and 1933, Ahmet Haşim claimed that living creatures especially animals and plants were not created to serve people and he approached them with a particular sensitivity. in some of his writings, he ironically depicted how animals outsmarted people whom he criticized for their folly and vanity. He directed his sharpened satirical style at people who are brutal to animals and plants for their pleasures. the en- vironmentalist attitude seen in the prose writings of Haşim, in a different way, is also oberved in his poems. the anthropomorphic perception that imposes human characteristics on living, non-living beings and moon, sun, star, wind, water, bird, flower, insect etc. have gained a completely different character with such qualities as understanding, sadness and dreaming.en_US
dc.identifier.endpage126en_US
dc.identifier.issn1309-565X
dc.identifier.issue17en_US
dc.identifier.startpage111en_US
dc.identifier.urihttps://app.trdizin.gov.tr//makale/TXpFd09EQXlNZz09
dc.identifier.urihttps://hdl.handle.net/11454/65993
dc.identifier.volume0en_US
dc.indekslendigikaynakTR-Dizinen_US
dc.language.isotren_US
dc.relation.ispartofYeni Türk Edebiyatı: Hakemli Altı Aylık İnceleme Dergisien_US
dc.relation.publicationcategoryMakale - Ulusal Hakemli Dergi - Kurum Öğretim Elemanıen_US
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccessen_US
dc.subjectDil ve Dil Bilimen_US
dc.subjectEdebiyaten_US
dc.subjectEdebi Teori ve Eleştirien_US
dc.titleAhmet Haşim’de Çevreci Duyarlılık ve Antropomorfik Algılamaen_US
dc.title.alternativeEnvironmental Sensitivity and Antropomorphic Perception in Ahmet Haşimen_US
dc.typeArticleen_US

Dosyalar