Travmatik anal inkontinansın cerrahi tedavisi
Küçük Resim Yok
Tarih
2008
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Amaç : Anal inkontinans, gaz ve dışkının istem dışı kaçırılmasıdır. Bu sorunu yaşayan hastalar için oldukça önemli kişisel ve sosyal bir problemdir. Toplumda görülme sıklığı hakkında sağlıklı bir veri elde etmek oldukça güçtür. En sık neden olan doğum travmasına bağlı olarak özellikle 45 yaş üstü normal yoldan doğum yapan kadınlarda daha sıklıkla izlenmektedir. Amacımız özellikle doğal doğum sonrası sfinkter yırtıklarının yüksek oranlarda görülebileceğinin ve sfinkter yırtığı tesbit edilen hastalarda cerrahi müdahale ile yaşam kalitesinin yükseltilebileceğinin hatırlatılması, konuyla ilgili bilgi ve tecrübelerimizin gözden geçirilmesidir. Hastalar ve Yöntemler: 1980-2003 yılları arasında 24 hastaya anal inkontinans nedeniyle müdahale edildi. 24 hastadan ikisi acil başvuru olmak üzere sekiz hastaya kolostomi açıldıktan sonra sfinkter onarımı yapılmıştır. Diğer olgulara kolostomi uygulanmamıştır. 18 hastaya operasyon öncesi ve sonrasında EMG yapılmıştır. Bulgular : Hastaların etiolojilerine göre dağılımları ; 21 hastada doğum travması (3 ünde ayrıca rektovajinal fistülün eşlik ettiği ), bir hastada geçirilmiş fistülotomi, bir hastada öküz süsmesine bağlı perine travması ve bir hastada kurşunlanmaya bağlı yaralanma idi. Sonuçlar : 1 – 25 yıl arasında ortalama 4,5 yıl takip edilen vakalardan dördünde nüks izlenirken, 1 ile 3 yıl arasında nüks izlenen üç hastada onarım başka bir merkezde yapılırken, 2 yıl sonra nüks izlenen bir hastanın onarımı kliniğimizde gerçekleştirilmiştir.
Purpose: Anal incontinence means inability to control the release of flatus or stool. It is an important personal and social problem for the persons who have this pathologic entity. Reliable prevalence ratio is not available about incontinence. Most important cause of incontinence is obstetric trauma. In particular, women over 45 years old with an experience in vaginal birth have higher incontinence ratio. In this article, data of patients treated for anal incontinence were discussed. The purpose of this study was to remind that sphincter disruption may still occur with high ratio after the vaginal delivery and surgical intervention may improve the life quality of these patients. Patients and Method: We retrospectively analyzed the patients with anal incontinence between 1980 and 2003, and 24 patients were detected. Eight out of 24 patients treated after diverting colostomy and 2 patients was admitted emergency service. Eighteen patients was performed anal electromyelography both in the preoperative and postoperative period. Results: All patients underwent surgical procedure with various causes that were followed as: obstetric trauma (21 cases) ( 3 with rectovaginal fistula ), fistulotomy (1 case), perineal ripp due to bull crash (1 case), and gunshot (1 case). Conclusion: Mean followed-up time was 4.5 years ( range:1-25 years ). Four recurrences were observed. One of these patients had recurrence after two years and reoperated in our clinic. Remainders were observed 1 or 3 years after procedure and were managed in other institutes.
Purpose: Anal incontinence means inability to control the release of flatus or stool. It is an important personal and social problem for the persons who have this pathologic entity. Reliable prevalence ratio is not available about incontinence. Most important cause of incontinence is obstetric trauma. In particular, women over 45 years old with an experience in vaginal birth have higher incontinence ratio. In this article, data of patients treated for anal incontinence were discussed. The purpose of this study was to remind that sphincter disruption may still occur with high ratio after the vaginal delivery and surgical intervention may improve the life quality of these patients. Patients and Method: We retrospectively analyzed the patients with anal incontinence between 1980 and 2003, and 24 patients were detected. Eight out of 24 patients treated after diverting colostomy and 2 patients was admitted emergency service. Eighteen patients was performed anal electromyelography both in the preoperative and postoperative period. Results: All patients underwent surgical procedure with various causes that were followed as: obstetric trauma (21 cases) ( 3 with rectovaginal fistula ), fistulotomy (1 case), perineal ripp due to bull crash (1 case), and gunshot (1 case). Conclusion: Mean followed-up time was 4.5 years ( range:1-25 years ). Four recurrences were observed. One of these patients had recurrence after two years and reoperated in our clinic. Remainders were observed 1 or 3 years after procedure and were managed in other institutes.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Gastroenteroloji ve Hepatoloji
Kaynak
Kolon ve Rektum Hastalıkları Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
18
Sayı
2
