COVID19 PANDEMİSİ IŞIĞINDA EVSİZLİK VE BARINMA YOKSUNLUĞUNU YENİDEN DÜŞÜNMEK
Küçük Resim Yok
Tarih
2022
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Barınma, modern halk sağlığı hareketinin başlangıcından beri sağlığın en önemli belirleyenlerinden biri olarak kabul edilmektedir. Barınmanın yeterli ve uygun olarak gerçekleştirilememesi biyopsikososyal yönden tam bir iyilik haline erişilmesinin önüne geçmekte, bazı durumlarda hayati risk taşımaktadır. Herkesin elverişli yaşam koşullarına ve dolayısıyla elverişli bir konuta hakkının olduğu düşüncesinden hareketle, elverişli konut hakkının sağlık hakkıyla olan ilişkisini de göz önünde bulundurarak, günümüz politikaları halk sağlığı yaklaşımını benimsemiş ve öncelikle barınma yoksunluğunu önlemeyi hedefler hale gelmiştir. Pandemi, halihazırda infeksiyonlara karşı savunmasız halde bulunan, hijyen önlemlerini uygulayacak ekipmana ulaşamayan veya kendini izole edemeyen evsiz nüfusun sağlığını olumsuz yönde etkilemiş, var olan eşitsizlikler daha da belirginleşmiştir. Bunun yanı sıra, pandeminin sosyoekonomik etkilerine bağlı olarak evsizlik riski altında olan yeni bir nüfus belirmiştir. Tüm bunların ışığı altında, pandeminin bir sağlık acili olduğu kadar bir sosyal acil olduğunu kabul ederek, evsizlikle mücadele amaçlı pek çok plan uygulamaya konulmuştur. Pandeminin sosyoekonomik etkileri hala sürerken, barınma yoksunluğunu ve politikalardaki değişen paradigmayı anlamak, bu dönemde hayata geçirilmiş örnek uygulamaların geliştirilmesi ve sürdürülmesi açısından önem arz etmektedir. Bu yazının amacı, pandemi bağlamında evsizlik kavramının sınırlarını yeniden düşünmek ve tartışmaya açmak, halk sağlığı yaklaşımıyla birincil, ikincil ve üçüncül koruma stratejilerine örnekler sunmak ve bu örneklerden yola çıkarak Türkiye’de ve diğer ülkelerde pandemi döneminde evsizlere yönelik uygulanan politikaları tartışmaktır.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Kaynak
Toplum ve Hekim
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
37
Sayı
5
