Images of the "new woman" in the works of Late Victorian male writers
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2016
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Ege Üniversitesi, Sosyal Bilimleri Enstitüsü
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
The aim of this thesis is to present an analysis of three novels by Late Victorian male novelists – Thomas Hardy's Tess of the D'Urbervilles (1891), George Meredith's Diana of the Crossways (1885), and George Gissing's The Odd Women (1893) – in order to reveal the New Woman images within the framework of feminist literary theory. These three novels represent the New Woman images the development of which was particularly viewed in the 1880s and early 1890s in Late Victorian fiction. Since the Victorian Period produces the Woman Question and typifies woman as the "angel in the house," the New Woman images in Late Victorian fiction represent challenges against classifications, descriptions and stereotypes in fiction. Described as Novissima, anomalous, wild, socially ill and odd, the New Woman transgresses the boundaries drawn around her by patriarchy which prevail Victorian life and literature. In these three novels, the main female characters challenge the status quo and its patriarchal qualities and subvert the norms of clichés in order to realise their selves. Even though written by male authors in the Late Victorian Period, Tess of the D'Urbervilles, Diana of the Crossways and The Odd Women impersonate diverse images of the New Woman who is able to change and even to eradicate the Victorian realities constructed by paternalistic structures. This study is motivated by three fundamental questions in order to examine the New Woman images in Tess of the D'Urbervilles, Diana of the Crossways, and The Odd Women: (1) "What/Who is the New Woman in the Late Victorian Period?" (2) "How do the New Woman images challenge norms and authorities of patriarchy that impose "angel in the house" onto women" in fiction? (3) "How do these novels of male writers associate the images of the New Woman to the contexts of sexuality, morality, death, marriage, work, independence, writing and politics in order to subvert the realities of women which depend on paternalistic traditions?" In order to answer these questions, this thesis relates the concepts of sexuality, morality and death to Tess; marriage, writing and politics to Diana, and marriage, work and independence to Rhoda, Mary and Madden Sisters, and bridges the images of the New Woman in diverse contexts all of which contribute to the feminist agenda that desires to emancipate women. The theoretical premise behind the argument is feminism in that the novels and novelists handle with the Woman Question and feminist thoughts for the representations of the New Woman images. In this thesis, the results of the discussion will provide enough evidence to prove writers' feminist perspectives and to enlarge the studies and visions in the New Woman literatures as three male writers contribute to the New Woman fiction in the Late Victorian Era.
Bu tezin amacı Geç Viktorya erkek yazarlarının üç romanında – Thomas Hardy'nin Tess of the D'Urbervilles (1891), George Meredith'in Diana of the Crossways (1885) ve George Gissing'in The Odd Women – feminist edebiyat kuramı çerçevesinde, Yeni Kadın imgelerini incelemektir. Bu üç roman Geç Viktorya dönemi kurgusunda, gelişimi özellikle 1880'lerde ve erken 1890'larda görülen Yeni Kadın imgelerini temsil etmektedir. Viktorya Dönemi "kadın sorunsalı"nı içeren tartışmaların odak noktası olduğundan ve kadını "evdeki melek" olarak tek tipleştirdiğinden, Geç Viktorya romanında ortaya çıkan Yeni Kadın imgeleri kurguda var olan sınıflandırmalara, tanımlamalara ve basmakalıplara karşı çıkışı temsil eder. Novissima, ayrıksı, vahşi, sosyal olarak hasta ve tuhaf olarak tanımlanan Yeni Kadın, Viktorya edebiyatında hüküm süren ataerki tarafından çizilmiş sınırları aşar. Bu üç romanda, ana kadın karakterler statükoya ve statükonun ataerkil değerlerine meydan okurlar ve kendilerini gerçekleştirmek için klişeleşmiş düsturların düzenini bozarak devirirler. Geç Viktorya Dönemi'nde erkek yazarlar tarafından yazılmış olmalarına rağmen, Tess of the D'Urbervilles, Diana of the Crossways ve The Odd Women eserleri, kurguda ataerkil yapılar tarafından inşa edilen Viktorya değerleri ile ilgili gerçeklikleri değiştirebilen ve hatta kökünü kurutabilen çeşitli Yeni Kadın imgelerine işaret ederler. Bu çalışma Tess of the D'Urbervilles, Diana of the Crossways ve The Odd Women eserlerindeki Yeni Kadın imgelerinin irdelenmesi için üç ana sorunsala odaklanır: (1) "Geç Viktorya Dönemi'nde Yeni Kadın nedir/kimdir?" (2) "Bu Yeni Kadın imgeleri kurguda kadınlara "evdeki melek" kimliğini dayatan ataerkinin otoritesine ve değerlerine nasıl meydan okumaktadır?" (3) "Erkek yazarların bu üç romanı ataerkil geleneklere dayanan kadın gerçekliklerini değiştirmek ve devirmek için Yeni Kadın imgelerini cinsellik, ahlak, ölüm, evlilik, bağımsızlık, yazma eylemi ve politika bağlamları ile nasıl ilişkilendirir?" Bu soruları cevaplamak için, bu tez, cinsellik, ahlak ve ölüm olgularını Tess ile; evlilik, yazma eylemi ve politika olgularını Diana ile ve evlilik, iş ve bağımsızlık olgularını Rhoda, Mary ve Madden Kız Kardeşler ile ilişkilendirir. Sonuç olarak bu çalışma Yeni Kadın imgelerini, kadını özgürlüğüne kavuşturmayı arzulayan feminist gündeme katkıda bulunarak çeşitli bağlamlarla açıklar. Tartışmaların ardında yatan kuramsal dayanak feminizm olarak belirlenmiştir çünkü bu romanlar ve romancılar "kadın sorunsalı" ile başa çıkmaya çalışarak Yeni Kadın imgelerinin temsilleri için feminist düşüncelerle ilgilenirler. Bu tezde, tartışmanın sonuçları, yazarların feminist bakış açılarını kanıtlamak ve üç Geç Viktorya erkek yazarının Yeni Kadın kurgusuna katkılarını düşünerek Yeni Kadın edebiyatlarındaki çalışmalar ve görme biçimlerini genişletmek için yeterli derecede kanıt sağlayacaktır.
Bu tezin amacı Geç Viktorya erkek yazarlarının üç romanında – Thomas Hardy'nin Tess of the D'Urbervilles (1891), George Meredith'in Diana of the Crossways (1885) ve George Gissing'in The Odd Women – feminist edebiyat kuramı çerçevesinde, Yeni Kadın imgelerini incelemektir. Bu üç roman Geç Viktorya dönemi kurgusunda, gelişimi özellikle 1880'lerde ve erken 1890'larda görülen Yeni Kadın imgelerini temsil etmektedir. Viktorya Dönemi "kadın sorunsalı"nı içeren tartışmaların odak noktası olduğundan ve kadını "evdeki melek" olarak tek tipleştirdiğinden, Geç Viktorya romanında ortaya çıkan Yeni Kadın imgeleri kurguda var olan sınıflandırmalara, tanımlamalara ve basmakalıplara karşı çıkışı temsil eder. Novissima, ayrıksı, vahşi, sosyal olarak hasta ve tuhaf olarak tanımlanan Yeni Kadın, Viktorya edebiyatında hüküm süren ataerki tarafından çizilmiş sınırları aşar. Bu üç romanda, ana kadın karakterler statükoya ve statükonun ataerkil değerlerine meydan okurlar ve kendilerini gerçekleştirmek için klişeleşmiş düsturların düzenini bozarak devirirler. Geç Viktorya Dönemi'nde erkek yazarlar tarafından yazılmış olmalarına rağmen, Tess of the D'Urbervilles, Diana of the Crossways ve The Odd Women eserleri, kurguda ataerkil yapılar tarafından inşa edilen Viktorya değerleri ile ilgili gerçeklikleri değiştirebilen ve hatta kökünü kurutabilen çeşitli Yeni Kadın imgelerine işaret ederler. Bu çalışma Tess of the D'Urbervilles, Diana of the Crossways ve The Odd Women eserlerindeki Yeni Kadın imgelerinin irdelenmesi için üç ana sorunsala odaklanır: (1) "Geç Viktorya Dönemi'nde Yeni Kadın nedir/kimdir?" (2) "Bu Yeni Kadın imgeleri kurguda kadınlara "evdeki melek" kimliğini dayatan ataerkinin otoritesine ve değerlerine nasıl meydan okumaktadır?" (3) "Erkek yazarların bu üç romanı ataerkil geleneklere dayanan kadın gerçekliklerini değiştirmek ve devirmek için Yeni Kadın imgelerini cinsellik, ahlak, ölüm, evlilik, bağımsızlık, yazma eylemi ve politika bağlamları ile nasıl ilişkilendirir?" Bu soruları cevaplamak için, bu tez, cinsellik, ahlak ve ölüm olgularını Tess ile; evlilik, yazma eylemi ve politika olgularını Diana ile ve evlilik, iş ve bağımsızlık olgularını Rhoda, Mary ve Madden Kız Kardeşler ile ilişkilendirir. Sonuç olarak bu çalışma Yeni Kadın imgelerini, kadını özgürlüğüne kavuşturmayı arzulayan feminist gündeme katkıda bulunarak çeşitli bağlamlarla açıklar. Tartışmaların ardında yatan kuramsal dayanak feminizm olarak belirlenmiştir çünkü bu romanlar ve romancılar "kadın sorunsalı" ile başa çıkmaya çalışarak Yeni Kadın imgelerinin temsilleri için feminist düşüncelerle ilgilenirler. Bu tezde, tartışmanın sonuçları, yazarların feminist bakış açılarını kanıtlamak ve üç Geç Viktorya erkek yazarının Yeni Kadın kurgusuna katkılarını düşünerek Yeni Kadın edebiyatlarındaki çalışmalar ve görme biçimlerini genişletmek için yeterli derecede kanıt sağlayacaktır.
