SıçanIarda yara iyileşmesinde levobupivakain infiltrasyonunun etkileri
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2013
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Ege Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Sıçanlarda yara iyileşmesinde levobupivakain infiltrasyonunun etkilerinin incelenmesi amacıyla yapmış olduğumuz çalışmamızda levobupivakainin daha önce araştırılmayan ve klinik uygulamalarda daha sıklıkla kullanılan yüksek dozunun (5 mg/ml) ve levobupivakain 5 mg/ml + adrenalin 1/200.000 kullanımının yara iyileşmesi üzerine etkilerini araştırdık Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi deneysel cerrahi ve araştırma laboratuvarından temin edilen, seksüel olgunluğa erişmiş 28 adet, ağırlıkları 190- 230 gr arasında değişen Wistar albino erkek şıçan çalışmaya dahil edildi. Sıçanların insizyon hattından 6 x 2 cm şerit şeklinde biyopsi ve her hayvanın işlem ve tedavi görmemiş sırt alanından kendi kontrol doku örnekleri (6x2 cm) alındı. Çıkarılan doku örnekleri biyokimyasal ve histolojik açıdan değerlendirildi Çalışmamızdan elde ettiğimiz morfometrik analiz sonuçlarına göre gruplar kıyaslandığında Adrenalin ve levobupivakain+adrenalin grubunda epitel kalınlığı ve fibrotik alan bakımından SF ve Levobupivakain grubuna göre oldukça azalmış, levobupivakain grubunda da SF grubuna göre benzer olarak olarak izlenmiştir. Bu sonuçta lokal anestezik ajan olan levobupivakainin yara iyileşmesini etkilemediği ancak adrenalin ilavesi ile yara iyileşmesini geciktirdiği sonucunu desteklemektedir. 8. günde yaptığımız histolojik incelemelerde, yara bölgesinin genel görünümü gruplar arasında büyük fark göstermemekteydi. Ancak inflamatur hücre yoğunluğu levobupivakain grubunda diğer guruplara göre daha fazla bulundu. Adrenalin ve levobupivakain+adrenalin grubunda kontrol ve levobupivakain grubuna kıyasla daha az belirgin kollojen depolanması olduğunu gördük. Toplam yara iyileşme skorlamasına bakıldığı zaman adrenalin ve levobupivakain+adrenalin gruplarında toplam skorun kontrol ve levobupivakain grubuna göre belirgin azaldığını tespit ettik. Bu durumda levobupivakainin yara iyileşmesini etkilemediği ancak adrenalin ilavesinin kollojenizasyonu ve inflamasyon fazını bozarak yara iyileşmesini geciktirdiği sonucuna varmaktayız. Yaptığımız immunohistokimyasal değerlendirmede yarada fibrotik alanlarda ve dermiste eksprese olan fibroblastların aktivite durumunu gösteren FAB(Fibroblast aktivasyon proteini) kullandık. Dağılım ve yoğunluk açısından Adrenalin ve LA+ Adrenalin grubunda kontrol ve LA grubuna göre daha az bulunmuştur. Bu sonuçta diğer sonuçlarımızı destekleyen bir sonuçtur. Çalışmamızda literatürle uyumlu olarak gerek adrenalin gerekse LA+Adrenalin grubunda SF ve LA grubuna göre yarada fibrotik alanda eksprese olan FGF miktarının daha fazla olduğunu tespit ettik.Bu da adrenalinin oluşturmuş olduğu vazokonstriktör etkiden dolayı meydana gelen hipoksi sonucu olduğunu düşünmekteyiz. Yaptığımız çalışmada levobupivakainin tek başına kullanımında yara iyileşmesini etkilemediği ancak adrenalin ilavesi ile iyileşmenin bozulduğu sonucuna vardık. Kullanmış olduğumuz levobupivakainin antiinflamatuar özelliği olup olmadığını araştırmak için biyokimyasal yöntemle MPO düzeyine baktık. Çalışmamızda elde ettiğimiz MPO düzeyleri SF grubunda diğer gruplara göre anlamlı olarak daha yüksek bulunmuş olup bu da literatürle uyumlu olarak lokal anesteziklerin antiinflamatuar etkilerini destekler niteliktedir. Sonuç olarak % 0.5 Levobupivakain {607}in adrenalinli ve adrenalinsiz olarak yara iyileşmesi üzerine etkilerini incelediğimiz çalışmamızda, levobupivakainin tek başına kullanımında yara iyileşmesini etkilemediği ancak adrenalin ilavesi ile iyileşmenin bozulduğunu düşünmekteyiz.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Anesteziyoloji ve Reanimasyon A.B.D.
