Granül formdaki hidroksilapatitin lyofilize fibirn yapıştırıcısı (tisseel/tissucol) kullanılarak stabilizasyonu
Küçük Resim Yok
Tarih
1993
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Ege Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/closedAccess
Özet
Geçen 10 yıllık dönem içinde pek çok biolojik seramik otojen kemik greftlerinin yerine kullanılmak amacı ile yoğun bir şekilde incelenmişlerdir. Bu araştırmaların ışığında hidroksilapatit en uyumlu sert doku materyali olarak saptanmıştır. Granürler formda üretilen hidroksilapatit implantlar yaygın olarak kullanılmaktadır. Ancak materyalin tanecikli doğasına bağlı olarak uygulanmasında bazı sınırlamalar ortaya çıkmaktadır. Materyalin kohesiv bir gücü olmadığı için implantasyonu sırasında ya da erken postoperatif dönemde, external güçlerin etkisi ile tanecikler istenmeyen bölgelere kayıp dağılabilmektedir. Bu problem sonucu, doğal iyileşme görülünceye kadar tanecikleri bir arada tutacak bir metodun geliştirilmesi uygun görülmüştür. Bu deneysel çalışma da böyle bir metodun etkinliğini ve güvenilirliğini araştırmak amacı ile planlanmıştır. Bu çalışmada fibrin adhesiv materyal kullanılarak hidroksilapatititin biomekanik özelliklerinin değiştirilmesi amaçlanmış ve konu ile ilgili labratuar ve erken histopatolojik bulgular sunulmuştur. Makroskopik labaratuar çalışmalarımız ile SEM incelemelerimizde fib-rin adhesiv materyalin tanecikleri sararak etkin bir şekilde kontrol ettiğini gözledik. Fibrin ilavesi hidroksilapatiti daha kohesiv, güçlü ve kolay şekillendirilebilen bir materyal yapmıştır. Bu karışımın bir başka avantajı da değişik fiziksel özelliklere sahip;"preform" implantlar şeklinde hazırlanabilmesidir. Bu özelliği materyalin kullanım alanını geliştirmektedir. Fibrin adhesiv madde ve hidroksilapatitin organik ve inorganik içerikleri ile mikro yapılarını incelemek için elektron mikroskop ve x-ışını difraksiyon analizleri yapılmıştır. Bu incelemelerde materyaller arasında kimyasal bir reaksiyon gelişmediğini ve kimyasal içeriklerinin ve mikro yapılarının değişmediğini saptadık. Fibrinin yara iyileşmesi ve osteogenesis üzerindeki etkilerini araştırmak için hayvan deneyleri yaptık. Bu çalışma için 20 adet Yeni Zelanda türü tavşan kullanıldı. Önceden hazırlanmış 0,5 cm çapında 1 cm uzunluğunda fibrin adhesiv materyal/hidroksilapatit (FAM/HA) blokları ramus mandibulanın lateral yüzünde masseter kasının altında hazırlanmış subperiostal tünellere HA/serum fizyolojik karışımı enjekte edildi. 1, 2, 4, 12, 24. haftada hayvanlar dörderli gruplar halinde öldürülerek kesitler elde edildi. Radyolojik incelemeden sonra kesitler dekalsifiye edilip ışık mikroskobunda incelendi. Radyografik inceleme sonunda FAM matrix içinde stabilize edilen HA'de tanecik kayması olmadığı ve implantların şekillerini korudukları görüldü. Mikrokospik olarak gerek FAM/HA gerekse HA örneklerinde red reaksiyonu, enkapsülasyon ve yabancı çizim red reaksiyonuna rastlanmadı. Hem deney hem de kontrol gruplarında 1. haftanın sonunda FAM/HA karışımında fibrinin yerini tamamen fibröz dokuya bıraktığı görüldü. HA örneklerinde enflamasyonun yok denecek kadar az olduğu saptanırken FAM/HA implantlarında orta şiddette bir enflamasyonun varlığı dikkati çekmekteydi. Deney grubu örneklerindeki bu enflamasyon fibrinolize bağlandı. 4. haftanın sonunda FAM/HA örneklerinde yeni kemik oluşumu gözlendi. Deney grubunda varolan enflamasyonun yeni kemik oluşumunu engellemediği görüldü. Kontrol grubu örneklerinde yeni kemik oluşumu 12. haftada saptandı. Deney grubunda görülen erken kemikleşme, hidroksilapatit taneciklerinin fibrin matrixi içinde stabilizasyonlarının osseöz büyümeyi olumlu yönde etkilediğini düşündürmektedir. Bu çalışmanın sonuçları fibrin adhesiv maddenin tanecikli hidroksilapatit için çok iyi bir bağlayıcı olduğunu materyalin kullanımını ve doku içine yerleştirilmesini kolaylaştırdığını açık bir şekilde göstermekle birlikte bu teknik hakkında daha fazla bilgi kazandıracak yeni çalışmaların yapılması taraftarıyız.
Açıklama
Araştırma Projesi -- Ege Üniversitesi, 1993
