Değişik Güta- Perka obturasyon tekniklerinin apikal sızdırmazlık yönünden karşılaştırılmalı olarak incelenmesi

Endodontik tedavilerin başarısı kök kanalının hermetik bir şekilde doldurulmasına bağlıdır. Bu nedenle, bu konudaki mikro sızıntı çalışmaları yapılan kanal dolgularının kalitesini yükseltmeye yöneliktir. Kök kanallarını üç boyutlu olarak doldurmak ve başarısızlık nedeni olarak düşünülen mikro sızıntının engellenebilmesi için araştırıcılar piyasaya birçok yöntem ve materyal sunmuştur. Bu yöntemler aracılığıyla kanal tedavilerinde çok önemli role sahip güta-perkanın ısı ile akıcılığı arttırılarak kanalı üç boyutlu, sızdırmaz bir şekilde doldurabileceği düşünülmektedir. Bu çalışmada, termoplastisize güte-perkanın ısı ile akıcılığı arttırılarak kanalı üç boyutlu, sızdırmaz bir şekilde doldurulabileceği düşünülmektedir. Bu çalışmada, termoplastisize güte-perka yöntemlerinden Ultrafil ve Thermafil tekniklerinin kök kanallarını doldurma etkinlikleri, rutin olarak uygulanan lateral kondansasyon yöntemiyle karşılaştırılmıştır. Yöntemler, mikro sızıntı açısından birbiriyle karşılaştırılırken yeni piyasa sunulmuş Ketac-Endo kanal patının etkinliği yine rutin olarak kullanılan CRCS ve Diaket patlarıyla karşılaştırılarak incelenmiştir. Bu çalışmada protetik veya periodontolojik amaçla çekilmiş 116 adet üst santral ve kanin dişinin apeksleri 1 mm. ve kronları mine-sement sınırından kesilerek hazırlanan örnekler kullanıldı. Örnekler step-back tekniğiyle genişledikten sonra her üç yöntem ve kanal patını içeren 12 örnekten oluşan 9 grup oluşturuldu. Her grupta 50, 55, 60 numaraya kadar hazırlanan apikal preparasyonlu örneklerden 4'er tane olması sağlandı. Üç yöntem ve kanal patını içeren dokuz gruba ait örneklerin kanal dolguları yapıldıktan sonra 14 gün süre ile saf çini mürekkebinde bekletildi. Bekleme periyodu sonrasında örnekler longitidünal yönde ikiye ayrıldı ve boya sızıntısı yansıtmalı ışık mikroskobunda 15 büyütmede üç araştırıcı tarafından skor değerleri verilerek saptandı. Bu çalışmada elde edilen sonuçlara göre; uygulanan yöntemler arasında en az mikro sızıntıyı Ultrafil yöntemi gösterirken bunu Thermafil ve Lateral kondansasyon yöntemleri izlemiştir. Kanal patları açısından incelendiğinde ise en düşük skor ortalamasını Diaket verirken bunu ikinci sırada CRCS ve son olarak da Ketac-Endo izlediği görülmüştür. Mikro sızıntı değerleri, kanal doldurma yöntemlerinin kanal patlarıyla olan ilişkilerine göre irdelendiğinde ise Thermafil ve Ultrafil yöntemlerinin Diaket kanal patıyla uygulanan grupları en düşük sonuçları verirken, en yüksek değeri lateral kondasasyon yönteminin Ketac-Endo kanal patıyla uygulanan grubunun verdiği görülmüştür. Diğer yöntemler ve pat grupları bu iki değer arasında yer almaktadır. Elde ettiğimiz sonuçlara göre; kanalların hermetik bir şekilde doldurulmasında termoplastisize güta-perka yöntemleri başarıyla kullanılabilir. Yapılan çalışmanın invitro şartlarda olduğu düşünüldüğünde, bu yöntemlerin in vivo şartlardaki etkinliğinin incelenmesi için klinik çalışmalara gereksinim duyulduğu düşünülmektedir. Her kanal dolgu yönteminin kendine özgü bazı avantaj ve dezavantajlar içermesi nedeniyle uygulayacak hekimin olgunun klinik ve radyografik şartlarına ve yapılan kanal preparasyonunun şekline göre doldurma tekniğini belirlemesi gerekmektedir.