Kapitalizmin bunalımları ve sermayenin değersizleşmesi

Sermayenin değersizleşmesi kapitalist üretim tarzında varlığını sürekli korur ve gizlice işler, krizlerde ise şiddetle gerçekleşir. Birikimin aksaması kriz anlamına gelirken, daha düşük bir değeri temsil etmesi değersizleşmedir ve krizlerden çıkılmasında önemli bir fonksiyonu vardır. Marx, tamamlanmış bir kriz teorisi miras bırakmadığından 1970’lerde aşırı birikim-değersizleşme merkezli başka bir kriz teorisi daha doğmuştur. Değerli katkılarına rağmen bu teori ve onun ortodoks versiyonları kapitalizmin içsel çöküşüne dair güçlü beklentiler içerir. Ancak açıklama gücü zayıftır, süreç mekaniktir ve sınıf mücadelesi geri plandadır.

The devalorisation of capital continues to exist in the capitalist mode of production and works secretly but it takes place violently in crises. While the disruption of the accumulation means a crisis, its representation of a lower value is devalorisation and it has an important function in getting out of the crises. Since Marx did not inherit a complete theory of crisis, another theory of crisis was born in the 1970s, centered on overaccumulation-devalorisation. Despite its valuable contributions, this theory and its orthodox versions hold strong prospects for the internal collapse of capitalism. But its explanatory power is weak, the process is mechanical and the class struggle is in the background.