Antimon Dirençli Leishmania tropica Amastigotlarının ex vivo Glial Hücre Modeli için Glukantim Konsantrasyonunun Değerlendirilmesi
Küçük Resim Yok
Tarih
2021
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
NLM (Medline)
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
OBJECTIVE: Because the protocols used in the treatment of leishmaniasis can be toxic and have many limitations, such as the development of resistance against such protocols, new treatment options are needed, especially against resistant patients. Ex vivo models may be a good source for evaluating new drug options for patients with antimony-resistant parasites. This study aimed to evaluate the Glucantime concentration for our ex vivo glial cell amastigote model we had defined in previous work. METHODS: We prepared the astroglial cell culture from brains of 2 to 3 day old neonatal Sprague-Dawley rats under sterile conditions by modifying McCarthy's method. Four plates of cells were infected with antimony-resistant Leishmania tropica promastigotes. After 24 h of incubation, we added Glucantime to 3 plates with different concentrations. After 72 h, we removed the supernatant and then dried, fixed, and stained the plates with Giemsa to count the amastigotes in the glial cells. RESULTS: We observed the amastigotes in glial cells in the control flask. Glial cells were ruined in flasks, which include 75 ?g/mL and 37.5 ?g/mL Glucantime. The number of amastigotes per 100 glial cells was 116 for the flask with 7.5 ?g/mL Glucantime concentration, while 487 for the control flask. CONCLUSION: We found that while high concentrations of Glucantime were toxic for glial cells, 7.5 ?g/mL Glucantime concentration managed to reduce the number of Leishmania tropica amastigotes in glial cells.Amaç: Leishmaniasis tedavisinde kullanılan ilaçlar toksiktir ve pratikte uygulanan tedavi protokollerine karşı direnç gelişimi gibi birçok kısıtlılığı vardır. Özellikle dirençli hastalar için yeni tedavi seçeneklerine ihtiyaç vardır. Ex vivo modeller, antimon direnci olan hastalarda yeni ilaç seçeneklerini değerlendirmek için iyi bir kaynak olabilir. Bu çalışmada, daha önce tanımladığımız ex vivo glial hücre amastigot modelimizde kullanılabilecek Glukantim konsantrasyonunu değerlendirmeyi amaçladık. Yöntemler: Astroglial hücre kültürü, McCarthy’nin yöntemi değiştirilerek steril koşullar altında 2-3 günlük yenidoğan Sprague-Dawley sıçan beyinlerinden hazırlandı. Dört hücre plağı antimon dirençli Leishmania tropica promastigotları ile enfekte edildi. Yirmi dört saatlik inkübasyondan sonra Glukantim farklı konsantrasyonlarda üç plakaya eklendi. Yetmiş iki saat sonra üst sıvı çıkarıldı, plaklar kurutuldu, sabitlendi ve glial hücrelerdeki amastigotları saymak için Giemsa ile boyandı. Bulgular: Amastigotlar, kontrol plağındaki glial hücrelerde yoğun şekilde gözlendi. 75 ?g/mL ve 37,5 ?g/mL Glukantim içeren şişelerde glial hücreler tamamen hasarlandı. Yüz glial hücre başına amastigot sayısı, 7,5 ?g/mL Glukantim konsantrasyonlu plak için 116 iken kontrol plağı için 487 idi. Sonuç: Yüksek Glukantim konsantrasyonları glial hücreler için toksik bulundu ve 7,5 ?g/mL Glukantim konsantrasyonu glial hücrelerdeki Leishmania tropica amastigotlarının sayısını azaltmak için yeterli bulundu. Anahtar Kelimeler: Leishmania tropica, ex vivo, glia hücresi, amastigot, antimon direnci.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
amastigote antimony resistance., ex vivo, glial cell, Leishmania tropica, antimony, antiprotozoal agent, animal, glia, human, Leishmania tropica, rat, Sprague Dawley rat, Animals, Antimony, Antiprotozoal Agents, Humans, Leishmania tropica, Meglumine Antimoniate, Neuroglia, Rats, Rats, Sprague-Dawley
Kaynak
Turkiye parazitolojii dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Q4
Cilt
45
Sayı
4
