Tip 2 diabetes mellituslu hastalarda N-terminal beyin natriüretik peptid (NT-proBNP) düzeyleri
Küçük Resim Yok
Tarih
2005
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Ege Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/closedAccess
Özet
ÖZET Beyin Natriüretik Peptid (BNP) düzeylerinin konjestif kalp yetmezliği, kronik böbrek yetmezliği ve esansiyel hipertansiyon durumlarında normalden daha yüksek olduğu belirlenmiş, ancak önemli renal ve kardiyak komplikasyonlara yol açan diabetes mellitusta serum BNP 'sinin ve devlerinin serumdaki değişimleri yeterince irdelenmemiştir. insülin salınımının mutlak veya göreceli olarak eksikliği ve/veya insülin rezistansı ile seyredip, hiperglisemi ile süregiden, karbonhidrat, yağ ve protein metabolizması bozukluklarıyla karekterize bir hastalık olan diabetes mellitus(DM), kontrol altına alınmadığı takdirde nefropati, retinopati, nöropati gibi ciddi kronik komplikasyonlarla hastaların yaşam standardım düşürebilmekte, ölüme dahi yol açabilmektedir. Diyabetik hastalarda en sık görülen ve önemli kronik komplikasyonlar kardiyovasküler ve renal kaynaklıdır; bu komplikasyonların erken dönemde saptanması, engellenebilmeleri açısından önemlidir. Bu çalışmada, kardiyak yetmezliğin erken teşhisi amacıyla kullanılan bir BNP türevi olan proBNP'nin serum düzeylerindeki değişimlerinin renal ve kardiyak komplikasyonlara yol açan tip 2 diyabetik hastalarda irdelenmesi amaçlandı. Çalışmaya ek bir kronik hastalığı veya semptomatik kardiyovasküler sorunu olmayan 43 diyabetik hasta(Grup 2) ve 30 kontrol bireyi(Grup 1) dahil edildi. Her iki grup da elektrokardiyografik ve ekokardiyografik açıdan değerlendirildi. Çalışmaya dahil edilmesi düşünülen tüm bireylerden laboratuar değerlendirmeleri için serum ve plazma örnekleri alındı; bu örneklerden karaciğer fonksiyon testleri, lipid profilleri, hemogram değerlendirmeleri yapıldı ve çalışma kriterlerine uymayan bireyler çalışmaya alınmadı. Çalışma grubu belirlendikten sonra tüm çalışma grubu kan örneklerinden böbrek fonksiyonlarının saptanmasına yönelik serum kreatinin, sistatin C, beta 2 microglobulin değerleri ölçüldü, ayrıca tüm bireylerden alınan 24 saatlik idrar örneklerinden mikroalbümin ve kreatinin ölçümleri yapıldı. Diyabetik hasta grubu, ekokardiyografik değerlendirme sonrası kardiyak hipertrofisi olan, diyastolik disfonksiyonlu, ejeksiyon fraksiyonu %58'in altında olan diyabetik hasta grubu(Grup 4; n=22) ve bu bulguların hiçbirine sahip olmayan, ekokardiyografik açıdan normal diyabetik hasta grubu(Grup 3; n=21) olmak üzere iki gruba ayırıldı. Kan şekeri kontrolünün proBNP düzeyleri üzerine etküerinin irdelenmesi amacıyla tüm diyabetik hasta grubu ayrıca HbAlc< 7 olan diyabetikler (Grup 5; n=21) ve HbAlc>7 125olan diyabetikler (Grup 6; n=22) olmak üzere iki gruba ayırıldı. Diyabet süresi açısından hiçbir grup arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık saptanmadı. Elde ettiğimiz sonuçlara göre:. Aşikar kardiyovasküler hastalığı olmayan tip 2 diyabetik olgular ekokardiyografi bulgularına göre gruplandırıldığında anormal ekokardiyografi bulguları olan grupta (AE) normal ekokardiyografi bulgularına sahip gruba(NE) göre daha yüksek NT-proBNP düzeylerinin izlenmesi ve AE grubunda idrar rnikroalbümin ve kreatinin düzeylerinde anlamlı olmasa da bir artış bulunması ve ayrıca artmış olan proBNP düzeyleriyle MAU ve serum lareatinin düzeyleri arasında anlamlı korelasyonların tespit edilmesi, yüksek proBNP düzeylerinin kardiyak fonksiyonlardan çok kardiyorenal fonksiyonlar hakkında fikir verebileceği görüşüne destek sağlamaktadır.. Normal ekokardiyografi bulgularına sahip grupta da kontrollere göre anlamlı yüksek proBNP düzeylerinin bulunuşu, asemptomatik kardiyovasküler hastalığı olup, ekokardiyografîden yarar sağlayabilecek tip 2 diyabetik olguların belirlenmesinde NT-proBNP testinin tarama testi olarak hizmet edebileceğini göstermektedir.. HbAlc>7 olan tip 2 diyabetik olgularda daha yüksek proBNP düzeylerinin gözlenişi ise proBNP düzeylerinin glisemik kontrole bağlı olarak değişebileceğini de akla getirmektedir. Sonuç olarak, nıikroalbüminürisi olmayan normotansif tip 2 diyabetik hastalarda BNP düzeylerinde artış olduğunda, altta yatabilecek bir subklinik kardiyak hastalık olabileceği düşünülerek; hastaların, kardiyak fonksiyonlar açısından ayrıntılı olarak incelenmesi uygun olacaktır. 126
SUMMARY It is known that Brain Natriuretic Peptide(BNP) levels are higher than normal in patients with congestive heart disease, chronic renal disease and essential hypertension; but the alterations in serum levels of BNP and its derivatives in diabetes mellitus, which can itself cause important renal and cardiac complications, are not examined enough. Diabetes mellitus(DM) can be characterized by complete or incomplete defficiency of insulin release and/or insulin resistance, causing hyperglycemia and several other abnormalities in carbonhydrate, lipid and protein metabolism. If DM is not treated, it can result in many serious chronic complications such as nephropathy, retinopathy and neuropathy causing decreased quality of life and even death. The most common and most important chronic complications of DM are cardiovascular and renal ones, and it is very important to determine early complications in order to prevent them. In this study, we aimed to evaluate the changes in serum proBNP levels in type 2 diabetic cases. All cases were carefully chosen not to have symptomatic cardiovascular problem or any other chronic disease. We used 43 type 2 diabetic cases without any diabetic complication and 30 healthy control subjects. Both groups were examined by electrocardiogram and echocardiogram. Serum and plasma specimens were taken from all cases and evaluated to exclude the cases with abnormal liver function tests, lipid levels or hemogram. After this exclusion phase, to evaluate the renal state in our chosen cases, we used serum creatinine, serum cystatin C, serum beta 2 microglobulin measurements ; and we also measured microalbumin and creatinine levels in 24-hour urine specimens. Due to echocardiographic evaluation, diabetic group were divided into two groups as the group with echocardiographical abnormalities, including the cases with cardiac hypertrophy, diastolic dysfunction or ejection fraction of <58%(Group 4; n=22), and the group that includes echocardiographically normal cases(Group 3; n=21). To evaluate the effect of glycemic control on the levels of serum proBNP, we also composed two other groups independent of the previous ones, according to glycosylated hemoglobin (HbAlc) levels; cases of first group having HbAlc<7(Group 5; n=21) and second group having HbAlc>7 levels(Group 6; n=22). There was no significant difference according to diabetes duration between any of all those groups. 127Due to our results:. When the diabetic cases were divided into two according to the echocardiographic results, it was seen that the group of patients with abnormal echocardiographic results(AE) have higher NT-proBNP levels than the group with normal echocardiographic findings(NE). And AE group has, although not significant statistically, higher urine microalbumin and serum creatinine levels; and there is also significant correlation between NT-proBNP levels and urine microalbumin and serum creatinine levels in this group. All these findings support that proBNP levels cannot be evaluated as only the marker of cardiac functions, but also of cardiorenal functions.. The diabetic patient group having normal echocardiographic findings has significantly higher proBNP levels than the healthy control group. This finding can prove that proBNP measurement can be used to discriminate diabetic patients that have asymptomatic cardiovascular disease.. In diabetic group which has HbAlc > 7, proBNP levels were higher than all other groups. So, it is possible for proBNP levels to change due to glycemic control of the patients. So, when elevated BNP levels exist in type 2 diabetic patients without microalbuminuria and without hypertension, all cardiac functions have to be checked in order to exclude subclinical cardiac problems. 128
SUMMARY It is known that Brain Natriuretic Peptide(BNP) levels are higher than normal in patients with congestive heart disease, chronic renal disease and essential hypertension; but the alterations in serum levels of BNP and its derivatives in diabetes mellitus, which can itself cause important renal and cardiac complications, are not examined enough. Diabetes mellitus(DM) can be characterized by complete or incomplete defficiency of insulin release and/or insulin resistance, causing hyperglycemia and several other abnormalities in carbonhydrate, lipid and protein metabolism. If DM is not treated, it can result in many serious chronic complications such as nephropathy, retinopathy and neuropathy causing decreased quality of life and even death. The most common and most important chronic complications of DM are cardiovascular and renal ones, and it is very important to determine early complications in order to prevent them. In this study, we aimed to evaluate the changes in serum proBNP levels in type 2 diabetic cases. All cases were carefully chosen not to have symptomatic cardiovascular problem or any other chronic disease. We used 43 type 2 diabetic cases without any diabetic complication and 30 healthy control subjects. Both groups were examined by electrocardiogram and echocardiogram. Serum and plasma specimens were taken from all cases and evaluated to exclude the cases with abnormal liver function tests, lipid levels or hemogram. After this exclusion phase, to evaluate the renal state in our chosen cases, we used serum creatinine, serum cystatin C, serum beta 2 microglobulin measurements ; and we also measured microalbumin and creatinine levels in 24-hour urine specimens. Due to echocardiographic evaluation, diabetic group were divided into two groups as the group with echocardiographical abnormalities, including the cases with cardiac hypertrophy, diastolic dysfunction or ejection fraction of <58%(Group 4; n=22), and the group that includes echocardiographically normal cases(Group 3; n=21). To evaluate the effect of glycemic control on the levels of serum proBNP, we also composed two other groups independent of the previous ones, according to glycosylated hemoglobin (HbAlc) levels; cases of first group having HbAlc<7(Group 5; n=21) and second group having HbAlc>7 levels(Group 6; n=22). There was no significant difference according to diabetes duration between any of all those groups. 127Due to our results:. When the diabetic cases were divided into two according to the echocardiographic results, it was seen that the group of patients with abnormal echocardiographic results(AE) have higher NT-proBNP levels than the group with normal echocardiographic findings(NE). And AE group has, although not significant statistically, higher urine microalbumin and serum creatinine levels; and there is also significant correlation between NT-proBNP levels and urine microalbumin and serum creatinine levels in this group. All these findings support that proBNP levels cannot be evaluated as only the marker of cardiac functions, but also of cardiorenal functions.. The diabetic patient group having normal echocardiographic findings has significantly higher proBNP levels than the healthy control group. This finding can prove that proBNP measurement can be used to discriminate diabetic patients that have asymptomatic cardiovascular disease.. In diabetic group which has HbAlc > 7, proBNP levels were higher than all other groups. So, it is possible for proBNP levels to change due to glycemic control of the patients. So, when elevated BNP levels exist in type 2 diabetic patients without microalbuminuria and without hypertension, all cardiac functions have to be checked in order to exclude subclinical cardiac problems. 128
Açıklama
Bu tezin, veri tabanı üzerinden yayınlanma izni bulunmamaktadır. Yayınlanma izni olmayan tezlerin basılı kopyalarına Üniversite kütüphaneniz aracılığıyla (TÜBESS üzerinden) erişebilirsiniz.
Anahtar Kelimeler
Biyokimya, Biochemistry
