Yazar "Erbatu, Ecem" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 1 / 1
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Alkol ve madde kullanım bozukluğu tanılı hastalara karar dengesi çalışması yapılmasının hastaların tedavi motivasyonu ve tedavi süreci üzerine etkisinin incelenmesi(Ege Üniversitesi, Tıp Fakültesi, 2020) Erbatu, Ecem; Coşkunol, HakanGİRİŞ Alkol ve Madde Kullanım Bozuklukları önemli tıbbi, sosyal ve ekonomik sorunlara yol açan bir psikiyatrik bozukluk kümesidir. Tedavisi için birçok yöntem geliştirilmesine karşın remisyon oranları düşüktür. Tedavilerin olumlu sonuçlanmasıyla ilişkili en önemli faktörlerden biri tedavinin tamamlanmasıdır. Tedaviyi erken terk, motivasyonun düşük olmasıyla ilişkilendirilmektedir. Karar Dengesi Çalışması, davranış değişimine yol açacak motivasyonun inşasında kullanılan bir motivasyonel görüşme aracıdır. Literatürde, motivasyonel görüşme yöntemlerinin bağımlılık alanında etkinliğinin olduğu gösterilmiştir. Karar Dengesi Çalışmasının tek başına incelendiği çalışmalar ise sınırlı sayıdadır. AMAÇ Çalışmanın amacı, kısa ve etkili olduğu düşünülen bir motivasyonel görüşme aracı olan Karar Dengesi Çalışmasının bağımlılık tedavilerine entegrasyonu ile tedavi sürecindeki zorlukların önüne geçecek bir tedavi stratejisi geliştirmek ve literatüre katkıda bulunmaktır. YÖNTEM Çalışmaya, Alkol/Madde Kullanım Bozukluğu tanısıyla bağımlılık servisine yatışı olacak 40 kişi alınmıştır. Kişiler rastgele, eşit olasılıkla, eşit sayıda olacak şekilde basit randomizasyon yöntemiyle iki gruba ayrılmıştır. Gruplara SCID-5-CV ve BAPİ uygulanmıştır. Ardından Olgu Rapor Formu doldurulmuş ve kişilerden Tedavi Motivasyon Anketi ile Alkol/Madde Aşerme Ölçeğini doldurmaları istenmiştir. Ardından müdahale grubuna 15 dakika süreyle Karar Dengesi Çalışması yapılmış, kontrol grubuna ise Beier Cümle Tamamlama Testi uygulanmıştır. Her iki çalışma grubu da bu görüşme sonrası 7 gün içerisinde servise yatırılmıştır. Her iki gruptan da yatışlarının yapıldığı ilk gün ve servis izlemlerinin 3. haftasında Tedavi Motivasyon Anketi ve Alkol/Madde Aşerme Ölçeğini tekrar doldurmaları istenmiştir. Ayrıca, kişilerin servis izleminin 3. haftasında sorumlu hemşire tarafından Psikiyatri Kliniğinde Yatan Hastalar İçin Geliştirilen Hemşire Gözlem Ölçeği doldurulmuştur. BULGULAR Müdahale grubunun %75'i, kontrol grubunun %50'sinin tedaviyi tamamladığı, tedaviyi tamamlama açısından iki grup arasında anlamlı bir farklılık olmadığı saptanmıştır(p=0,1). Tedaviyi tamamlayanlar ile tamamlamayanların yalnızca eğitim durumu(p=0,039) ve bağımlılık şiddeti(p=0,02) açısından anlamlı şekilde farklılaştığı, eğitim seviyesi arttıkça ve bağımlılık şiddeti düştükçe tedaviye uyumun arttığı gösterilmiştir. Müdahale grubunun Tedavi Motivasyon Anketi toplam puanı ve Tedaviye Güven alt boyut puanının zaman içerisindeki değişimi anlamlı bulunurken(p=0,006 ve p<0,001), kontrol grubunun değişimi anlamlı bulunmamıştır. İş birliği puanları açısından değerlendirildiğinde, gruplar arasında anlamlı farklılık olduğu, müdahale grubunun iş birliği puanlarının daha yüksek olduğu bulunmuştur(p=0,001). İş birliğine etki eden sosyodemografik özellikler incelendiğinde cinsiyet ve kullanılan madde türünün iş birliği puanlarına etki ettiği; kadınların erkeklere göre, madde kullananların alkol kullananlara göre anlamlı şekilde daha düşük puanlar aldığı saptanmıştır. SONUÇ Çalışmamız, bağımlılık tedavisi öncesi Karar Dengesi Çalışması yapılmasının servis içi iş birliği ve tedavi motivasyonu puanını, özellikle tedaviye güven puanını arttırarak, arttırdığını saptamıştır. Örneklem büyüklüğünün arttırıldığı, izlem süresinin uzatıldığı ve daha objektif değerlendirme araçlarının kullanıldığı çalışmaların planlanmasının, etkili ve kullanışlı olduğu bildirilen motivasyonel tekniklerle ilgili mevcut kısıtlı literatüre katkıda bulunacağı ve bu olguların tedavisinde daha olumlu sonuçlar alınmasında önemli olacağı düşünülmektedir.